Eρώτηση 1:Πώς γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ διάσωση, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
Ερώτηση 2:
Πώς γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;
Ερώτηση 3:
Πώς γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά Εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;
Ερώτηση 4:
Πώς γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;
Ερώτηση 5:
Πώς γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται διάσωση ή περικοπές;
Ερώτηση 6:
Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 0,5 τρις που χρωστάμε εμείς;
Ερώτηση 7:
Πώς γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της Γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
Ερώτηση 8:
Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;
Ερώτηση 9:
Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;
Ερώτηση 10:
Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;
Κ. Τοκμακίδης
Καθηγητής Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης
Η απάντηση είναι μία λέξη που κάνει τι διαφορά
ΑπάντησηΔιαγραφήCASHFLOW
Όσο ρέει χρήμα, το χρέος μπορεί να περιμένει.
Είναι σαν να παίρνεις 1 χιλιάρικο μισθό, και να πληρώνεις 100 ευρώ δόσεις το μήνα για αγορές 30.000 που εξοφλείς λίγο-λίγο αλλά οι τόκοι τις κρατάνες αιώνιες. Το ίδιο γίνεται και σε επίπεδο χωρών, με αποτέλεσμα το χρέος να μεταβιβάζεται στους επόμενους. Αλλά είναι παλιά ξεπερασμένη λογική το να βάζεις όλα τα αυγά σε ένα καλάθι, για αυτό και όταν κάτι πάει στραβά, δεν μπορούν όσοι έχουν μάθει μόνο έτσι να λειτουργίσουν διαφορετικά. Έχουν γίνει πρεζόνια με το χρέος, ανταλλάσοντάς το με προσωρινό βόλεμα ίσα-ίσα να κάνουν τη δουλίτσα τους. Και αυτή η οπισθοδρομική λογική, υπάρχει απ το πιο μικρό νοικοκυριό, μέχρι τους μεγαλύτερους οργανισμούς και ολόκληρες χώρες. Τόσο απλό είναι.