ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ

Παραμονές  πρωτοχρονιάς στις Σπέτσες. Στα μαγαζιά η κίνηση μικρή. Μόνο  στα καφέ υπάρχει συνωστισμός . Κι οι συγκεντρώσεις στα σπίτια , σε πείσμα της οικονομικής κρίσης, δίνουν διέξοδο στην ανάγκη  για επικοινωνία και γιορτινή ατμόσφαιρα. Η πραγματικότητα βέβαια είναι σκληρή για τα παιδιά και τους νέους, που δεν έχουν ευκαιρίες για ψυχαγωγία, πέρα από τον καφέ,έστω και στο διάστημα αυτό των εορτών .
 Ο χρόνος μετράει αντίστροφα καθώς εκπνέει το 2010 . Αυτή η αντίστροφη μέτρηση  δεν μας προκαλεί την αγωνία του τέλους , αλλά την αδημονία για την καινούρια αρχή,αφού ξέρουμε πως στο μηδέν θα ξαναρχίσουμε να  μετράμε θετικά.
Θα ξανακάνει δηλαδή η γη έναν ακόμα  γύρο ,γύρω από τον ήλιο .Κι αυτό το τόσο απλό γεγονός έχει συνδιαστεί με προϋπολογισμούς, με οικονομικά προγράμματα, με προθεσμίες που λήγουν και με τόσα άλλα πολύπλοκα που θεσπίσαμε εμείς οι άνθρωποι .
Κι ενώ οι  επιχειρήσεις, οι οργανισμοί και τα κρατη κάνουν τους απολογισμούς  και τους προϋπολογισμούς της χρονιάς που έρχεται ,οι άνθρωποι, κάθε κοινωνικής τάξης ,και  ηλικίας βρίσκουμε  μια αφορμή να ονειρευόμαστε  και να αισιοδοξούμε.
Να αισιοδοξούμε πως το τέλος του χρόνου θα θέσει τέρμα σε ό,τι αρνητικό μας ταλαιπωρεί και μας φοβίζει και θα δρομολογήσει όλα αυτά που ονειρευόμαστε για να γίνει η ζωή μας καλύτερη.
Για να είναι εποικοδομητική αυτή η αισιοδοξία, πρέπει να συνδυάζεται με ανάλογες αποφάσεις  και σχέδια και για ξεκινήματα σε νέα  βάση.
Φυλλομετρώντας παλιά σπετσιώτικα περιοδικά,διαπίστωσα πόσο όλα έχουν αλλάξει και πόσο ίδια παραμένουν στο βάθος τους στον τόπο μας.
Αιτήματα που παραμένουν ανεκπλήρωτα, προβλήματα που δεν επιλύονται, όνειρα που δεν πραγματοποιούνται. Σε επόμενες αναρτήσεις θα παραθέσω μερικά αποσπάσματα από δημοσιεύσεις του 1957, 1958 κ.α.
Όμως αλίμονο αν πεθάνει η ελπίδα, αλίμονο αν πάψουμε να ονειρευόμαστε και ν'αγωνιζόμαστε...