Πέρσι το καλοκαίρι, συμμετείχε στο συνέδριο για τη σπετσιώτικη Ναυτιλία που διοργάνωσε το Ιστορικό Αρχείο Σπετσών και μάγεψε κυριολεκτικά το ακροατήριο με τον ποιητικό λόγο της. Θέμα της ήταν οι ‘‘θαλασσινές μορφές της Ιστορίας και του μύθου στις Σπέτσες‘’, δηλαδή οι δημιουργίες της , τα γλυπά έργα τηςτων ιστορικών και μυθικών προσώπων που ευρίσκονται στις Σπέτσες ,η Μπουμπουλίνα, ο Μπαρμπάτσης κι η γοργόνα.
«Η αληθινή τέχνη» ,είπε, « είναι μίμησις της φύσεως»
«Ξεκίνησα να φτιάχνω το άγαλμα της Μπουμπουλίνας, που ήταν ηρωΐδα, διότι θυμόμουν τη μητέρα μου που ήταν επίσης ηρωΐδα.Η Μπουμπουλίνα έβλεπε μακριά κι εγώ εσκίασα τα μάτια της με το αριστερό της χέρι για να ατενίζει πέρα από τα πελάγη τις αλύτρωτες πατρίδες μας.Το δεξί χέρι είναι έτοιμο ν’αρπάξει την κουμπούρα. Ο σταυρός έχει τοποθετηθεί στο στήθος.Άφησα τα πόδια της γυμνά, διότι έτσι στέκουν οι καπεταναίοι στα καράβια τους.Το δεύτερο δάχτυλο του ποδιού το έκανα μακρύτερο, για να μοιάζει με τ’αρχαία μας αγάλματα.τη θέλησα καμαρωτή και λεβέντισσα. Όλες τις λεπτομέρειες του αγάλματος τις έχω μελετημένες… με λογισμό και μ’όνειρο.. Με τον ίδιο τρόπο προσπάθησα να φτιάξω το άγαλμα του Μπαρμπάτση. Μόνο που τότε δεν είχε κυκλοφορήσει το πολυτιμότατο βιβλίο του Ανδρέα Αν. Κουμπή και στηρίχτηκα μόνο στο μύθο που έλεγε πως ο Μπαρμπάτσης ήταν ένας νεαρός μούτσος, ένα θαλασσοπούλι δηλαδή, που έκανε το ηρωϊκό ανδραγάθημα να κάψει την τουρκική ναυαρχίδα. …βοήθησε πάλι ο μύθος. Ήταν νέος, ωραίος κι ηρωϊκός. Τα κόκκινα φέσια των σπετσιωτών άνθισαν σαν τριαντάφυλλα γύρω από το ξωκκλήσι της Παναγιάς της Αρμάτας.. Μα τι πιο ωραίο από τους μύθους των Σπετσών;;….
Ο λόγος της μεγάλης καλλιτέχνιδας, που τα έργα της κοσμούν και διδάσκουν το νησί μας, συγκίνησε και γοήτευσε το ακροατήριο. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου