"Ο λαός πρέπει να ακυρώσει το μνημόνιο" είπε ο Μίκης Θεοδωράκης μιλώντας στα Προπύλαια. Τόνισε ότι κινδυνεύουμε να γίνουμε ξένοι στη χώρα μας και σημείωσε ότι "η λευτεριά κερδίζεται". Αποθέωση με τον κόσμο να τραγουδά το "Ένα το χελιδόνι" (Vids)
Τρίτη 31 Μαΐου 2011
Έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο αύριο 1-6-2011
Αύριο 1-6-2011 , στις 15.00 μ.μ θα συγκληθεί έκτακτο δημοτικό Συμβούλιο με 4 θέματα.Το πρώτο είναι για την έγκριση πρόσληψης με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου 2μηνης διάρκειας για το ΚΕΠ, το άλλο για τον καθορισμό των ειδικοτήτων για 2 άτομα , με σχέση εργασίας ΙΔΟΧ 8μηνης διαρκειας για το Δήμο και τα ΝΠΔΔ του Δήμου.
Τα άλλα δυο αφορούν στη χορηγηση άδειας λειτουργίας καταστημάτων.
Τα άλλα δυο αφορούν στη χορηγηση άδειας λειτουργίας καταστημάτων.
Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος: 31 Μαΐου
aktinologia.radiologia: Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος: 31 Μαΐου: "πνεύμονας μη καπνιστή πνεύμονας καπνιστή Με αφορμ..."
Δευτέρα 30 Μαΐου 2011
e-νδείξεις: Οικονομική κατάρρευση και πολιτικές συνέπειες
e-νδείξεις: Οικονομική κατάρρευση και πολιτικές συνέπειες: "Του Σταθη Ν. Καλυβα* Είτε αποφύγουμε τελικά την οικονομική κατάρρευση είτε όχι, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Οι τεράστιοι οικονομικοί και κοινω..."
Κυριακή 29 Μαΐου 2011
Οι "αγανακτισμένοι"στις Σπέτσες, 2η μέρα.
Το σκηνικό περίπου ίδιο με χθες, αραιή η συγκέντρωση και λίγοι ήταν εκείνοι που έμειναν για ώρες. Οι περισσότεροι περνούσαν, υπέγραφαν στο βιβλίο έμεναν για κάποιο μικρό διάστημα κι αποχωρούσαν.Αυτό δεν είναι απογοητευτικό αν σκεφθεί κανείς πως σε ποσοστά (σχέση πληθυσμού της πόλης και προσερχομένων στη συγκέντρωση), είναι μεγαλύτερη η προσέλευση από αυτή των μεγάλων πόλεων.
Σάββατο 28 Μαΐου 2011
Οι "αγανακτισμένοι"στις Σπέτσες
Πραγματοποιήθηκε απόψε η συγκέντρωση των "αγανακτισμένων" στις Σπέτσες, στην πλατεία του Ρολογιού. Σιγά-σιγά , μαζεύτηκαν άνθρωποι κάθε ηλικίας. Ανάμεσά τους και νεολαία και μαθητές του Λυκείου.Το επόμενο ραντεβού είναι για αύριο στην πλατεία έξω από τον Άγιο Αντώνη, προς τη Ντάπια.Το κίνημα των αγανακτισμένωνφαίνεται να έχει πανελλήνια ένα δυναμισμό και παρουσιάζει μια τάση ανοδική.
29 Μαΐου 1453:"Η Πόλις εάλω". 29 Μαΐου 2011:.....
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Το πρωί (της 7ης Μαΐου) πάλι οι Τούρκοι έβαλαν με το μεγάλο τηλεβόλο λίγο χαμηλότερα κι εγκρέμισαν ένα μεγάλο κομμάτι - τα ίδια δεύτερη και τρίτη φορά. Κι όταν ήταν πια μεγάλο το χάλασμα, αμέσως πλήθος ασκέρια όρμησαν αλαλάζοντας στο μέρος αυτό πατώντας ο ένας πάνω στον άλλον - τα ίδια και οι Έλληνες από τη μεριά της πόλης: και χτυπούσαν πρόσωπο με πρόσωπο ουρλιάζοντας σαν θηρία. -'Ήταν φριχτό να βλέπει κανείς και των δυο τη δύναμη και παρατολμία. Ο Γιουστινιάνης με κάμποσους πολεμιστές όρμησε κραυγάζοντας απάνω στους Τούρκους με τόση αφοβία, ώστε εν ριπή οφθαλμού τους επέταξε κάτω από τα τείχη "κι εγέμισε το χαντάκι σκοτωμένους. Ένας δε γενίτσαρος, ο Αμουράτ, πολύ δυνατός στο κορμί, έφτασε ως το Γιουστινιάνη κι άρχισε να τον χτυπά με θηριωδία. Τότε κάποιος από τους Έλληνες επήδησε από το τείχος και του πήρε το κεφάλι με το πελέκι κι έτσι έσωσε το Γισυστινιάνη από το θάνατο...
Η πολιορκία και η άλωση της Πόλης από τους Τούρκους το 1453. Το Ρωσικό Χρονικό του. Νέστορα Ισκεντέρη, απόδ. Μ. Αλεξανδρόπουλος, Αθήνα 1978,58.
18 Μαϊου: Οι Τούρκοι στήνουν μεγάλο ξύλινο κινητό πύργο επάνω σε τροχούς κοντά στην πύλη του Αγ. Ρωμανού μπροστά στο χείλος της Τάφρου την οποία αρχίζουν να γεμίζουν. Οι Βυζαντινοί όμως τους απωθούν, αδειάζουν την τάφρο και επισκευάζουν τις ζημιές. Αδημονία και ανησυχία κυριαρχεί στο στρατόπεδο των Τούρκων
21 Μαϊου: Ο Σουλτάνος στέλνει πρέσβη στην Κων/πολη ζητώντας την παράδοση της πόλης.
25-26 Μαϊου: Συμβαίνουν πολλά δυσοίωνα στην Πόλη. Πέφτει κάτω η εικόνα της Παναγίας κατά τη λιτανεία της και τούτο παρά δόξαν γεγονός φρίκην πολλήν και αγωνίαν μέγιστην και φόβος πασιν ενέβαλεν. Επιπλέον ξεσπά μεγάλη νεροποντή με βροντές, αστραπές, χαλάζι και τη επόμενη νέφος βαθύ την πόλιν πασαν περιεκάλυψε από πρωϊας βαθείας έως εσπέρας.
Κυριακή 27 Μαϊου: Ο βομβαρδισμός άρχισε με ιδιαίτερη ένταση και εναντίον των χερσαίων τειχών και εναντίον του τείχους του Κεράτιου.
Καλλιτεχνική αναπαράσταση των τειχών της Κωνσταντινούπολης
Ό Πατριάρχης κι όλη η σύνοδος έκαναν δεήσεις στον μεγάλο ιερό ναό, παρακαλώντας αδιάκοπα από το θεό και την υπεραγία Θεοτόκο βοήθεια και θάρρος κατά των εχθρών. Όταν άκουσε τις καμπάνες, έλαβε τις σεπτές εικόνες, εβγήκε μπροστά στην εκκλησία και γονατιστός ευλόγησε την Πόλη με το σταυρό κι έλεγε κλαίγοντας: "Ανάστα, Κύριος ο θεός και βοήθησε μας την έσχατη τούτην ώρα της καταστροφής μας, μην αποστραφείς διαπαντός τα πλάσματα σου και μη δώσεις την κληρονομία σου βορά στους ανθρωποφάγους για να μην ειπούν: "Που είναι ο Θεός τους;", αλλά να ιδούν ότι εσύ είσαι ο θεός μας, ο Κύριος μας Ιησούς Χρίστος προς δόξα του θεού πατρός". Κι αυτά τα ίδια αναφώνησε και στην υπεραγία Θεοτόκο: ""Ω, υπεραγία Δέσποινα, άπλωσε το χέρι ενώπιον του υιού σου και Θεού μας, προστάτεψέ μας Δέσποινα, από την οργή του Θεού κι από τον όλεθρο μας, γιατί αύτη τη στιγμή, Πάναγνη και Υπεράμωμη, είμαστε μπροστά στου άδη το στόμα: έλα, φιλέσπλαχνη και φιλάνθρωπη, και σώσε μας, πάρε μας στη δεξιά σου προτού μας καταβροχθίσει ο άδης κι όλοι θα δοξάζουν, και θα ευχαριστούν το υπεράγιο κι υπέρλαμπρο όνομα σου". Αυτά έλεγαν και προσεύχονταν δίχως να σταματούν. "Το χρονικό της Άλωσης", Γεώργιος Φραντζής.
Άποψη του κεντρικού κλίτους της Αγίας Σοφίας.
Ένας μεγάλος αριθμός πολιτών κατέφυγε στο ναόαπό τις πρώτες στιγμές της Τουρκικής εισβολής.
Τρίτη 29 Μαϊου: Οι Τούρκοι αρχίζουν την επίθεση από την πύλη του Αγ. Ρωμανού όπου το τείχος ήταν σχεδόν κατεστραμμένο. Οι πρώτες επιθέσεις αποκρούσθηκαν μετά από μάχη σώμα με σώμα στις οποίες ήταν παρόντες ο Ιουστινιάνης και ο Κων/νος. Σ' αυτή τη μάχη τραυματίστηκε ο Ιουστινιάνης και κατέφυγε στο Γαλατά. ΜΙΑ ΛΑΪΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΗ (Το παραθέτουμε με τη γλώσσα του πρωτοτύπου) "Η κακή τύχη ηθέλησε και ελαβώθη ο καπετάνιος Γιουστουνιάς ( Ιουστινιάνης) με μια σαϊττέα εις τα σαγόνια και έτρεχε το αίμα εισέ όλο του το κορμί, και εσκιάχθη να μην αποθάνη, και δεν εμίλησε λόγον να βάλη άλλον εις τον τόπον του, μόνε άφησε τον πόλεμον καί έφυγε κρυφά, δια να μην τζακιστούνε οι σύντροφοι του. Και εμπήκανε οι εχθροί μέσα. Οπού αν ήθελε αφήσει άλλον εις τον τόπον τον, δεν ηθέλανε εμπή, οι εχθροί και ήθελε κρατεί τον πόλεμον και δεν ήθελε χάσει την χωράν, τόσο ότι ακόμα αντιστέκανε οι Ρωμαίοι και πολεμούσανε ανδρείως- και εσκλήρυνε πολλά ο πόλεμος. Και ο βασιλεύς, ωσάν· έμαθε ότι ελαβώθη ο καπετάνιος και έφυγε, τότε επήγαινε με αναστεναγμόν να τον ευρή, και ερωτά πού 'να τον ευρή. Και οι πολεμιστάόες, οι σύντροφοι του, επολεμούσανε χωρίς καπετάνιο. αμή αρχίσανε και αυτοί και άφηναν τον πόλεμον και εφεύγανε. Τότε επηρανε οι Τούρκοι θάρρος πολύ και οι Ρωμαίοι εόειλιάσανε πολλά. Και ετούτα εγίνισαν όιατίέφυγε ο καπετάνιος, οπού έκαμνε χρεία να στέκη και να πολεμά έως να αποθάνη εις την τιμήν του, και ήθελε όιόει θάρρος και των συντρόφων του, όιατί όλη η δύναμη του Τούρκου ήτανε εις εκείνην την μερέα. Και οι ελεεινοί Ρωμαίοι αμή ελιγοστεύανε και δεν ημπορουσανε να αντισταθούνε εισέ τόσο πλήθος Τούρκων". (Βαρβερινός κώδικας)
Η αποχώρηση του Ιουστινιάνη προκάλεσε σύγχυση και οι Τούρκοι άρχισαν να εισβάλλουν στην Πόλη κατά μάζες. Ακολούθησε η τελική αντίσταση κατά την οποία ο Κων/νος έπεσε πολεμώντας ως απλός στρατιώτης. Κι o καίσαρ, όταν άκουσε πώς έγινε πια το θέλημα του Θεού, επήγε στη μεγάλη εκκλησία, έπεσε και προσκύνησε ζητώντας έλεος από το Θεό κι άφεση αμαρτιών. Aποχαιρέτισε τον Πατριάρχη, όλο τον υπόλοιπο κλήρο, τη ρήγισσα, προσκύνησε σ' όλα τα σημεία κι εβγήκε από το ναό, πίσω εβόησε όλος ο κλήρος κι όλοι όσοι βρέθηκαν τότε εκεί, γυναίκες και παιδιά αμέτρητα τον ξεπροβόδισαν με θρήνους κι αναστεναγμούς, τόσο που έλεγες ότι η μεγάλη εκκλησία εσάλεψε από τον τόπο της, κι εμένα μου φαίνεται ότι ή βουή τους θα έφτασε κείνη τη στιγμή ίσαμε τον ουρανό. Καθώς έβγήκε από την εκκλησία είπε ένα μονό: "Όποιος θέλει να θυσιαστεί για τους ιερούς ναούς και την ορθόδοξη πίστη μας, ας με ακολουθήσει" και καβαλίκεψε το φαρί του κι ετράβηξε για τη Χρυσή Πύλη - εκεί ενόμισε ότι θα βρει τον άπιστο. Τον ακολούθησαν ως τρεις χιλιάδες πολεμιστές. Μπροστά στην πύλη είδαν πάρα πολλούς Τούρκους πού καρτερούσαν να πιάσουν τον καίσαρα. Τους εσκότωσαν όλους αυτούς. 'Έτσι ο καίσαρ έφτασε ίσαμε την πύλη, μα από τους πολλούς σκοτωμένους δεν ημπορούσε να προχωρήσει άλλο και πάλι βρέθηκαν μπροστά του άλλοι Τούρκοι κι έπολέμησαν και μ' αυτούς ως το θάνατο. Εκεί έπεσε ο ευσεβής καίσαρ Κωνσταντίνος υπέρ των ιερών ναών και της ορθοδοξίας, μήνας Μάιος, την 29η μέρα, αφού εσκότωσε με το χέρι του, όπως έλεγαν όσοι έμειναν ζωντανοί, πάνω από 600 Τούρκους, κι έτσι αλήθεψε ο χρησμός: "Με Κωνσταντίνο έγινε και πάλι με Κωνσταντίνο θ' αποθάνει". Γιατί οι αμαρτίες έρχεται ή ώρα και κρίνονται από το θεό και, καθώς λέγεται, οι κακουργίες κι οι ανομίες καταλύουν τους θρόνους των ισχυρών.
29η Μαϊου, 2:30 το μεσημέρι: Η χιλιόχρονη βυζαντινή αυτοκρατορία είχε καταλυθεί. Καμιάς πολιτείας η πτώση δεν θρηνήθηκε τόσο πολύ όσο της Πόλης του Ελληνισμού, επειδή ως το 1453 είχε παραμείνει το αδούλωτο προπύργιο του Βυζαντινού κράτους. Η αντίσταση των πολιορκουμένων μπροστά στους πολυάριθμους άπιστους για την πατρίδα και τη θρησκεία, έμεινε χαραγμένη στον υπόδουλο Ελληνισμό και δημιούργησε την εθνική συνείδηση στους 4 αιώνες σκλαβιάς. .... Οι Ελληνες μόλις διέτρεξε η φήμη πως έπεσε η Πόλη, άλλοι άρχισαν να τρέχουν προς το λιμάνι στα πλοία των Βενετσιάνων και των Γενοβέζων και καθώς ορμούσαν πολλοί πάνω στα πλοία βιαστικά και με ακαταστασία χάνονταν, γιατί βούλιαζαν τα πλοία. Και έγινε εκείνο που συνήθως γίνεται σε τέτοιες καταστάσεις. Με θόρυβο, φωνές και χωρίς καμιά τάξη έτρεχαν να σωθεί ο καθένας μέσα σε σύγχυση...
Ένα μεγάλο πλήθος άνδρες και γυναίκες, που όλο και μεγάλωνε από τους κυνηγημένους, στράφηκε προς τον πιο μεγάλο ναό της Πόλης, που ονομάζεται Αγια Σοφιά. Μαζεύτηκαν εδώ άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Σε λίγο όμως πιάστηκαν από τους Τούρκους χωρίς αντίσταση. Πολλοί άνδρες σκοτώθηκαν μέσα στο ναό από τους Τούρκους. Αλλοι πάλι σ' άλλα μέρη της Πόλης πήραν τους δρόμους χωρίς να ξέρουν για που. Σε λίγο άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι πιάστηκαν και πολλοί όμως από τους Ελληνες φάνηκαν γενναίοι αντιστάθηκαν και σκοτώθηκαν, για να μη δουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους σκλάβους.
"Σε όλη την Πόλη τίποτε άλλο δεν έβλεπες παρά αυτούς που σκότωναν και αυτούς που σκοτώνονταν αυτούς που κυνηγούσαν και κείνους που έφευγαν". Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, "Απόδειξις ιστοριών" (μετάφραση). Ο λαός διέδιδε με το τραγούδι του το σκληρό μήνυμα ως θέλημα Θεού. Πηραν την πόλιν, πηραν την, πηραν τη Σαλονίκη, πηραν και την Αγία Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι, που ειχε τριακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυό καμπάνες κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος. Σιμά να βγουν τά άξια κι ο βασιλιάς του κόσμου φωνή τους ηρθ' εξ ουρανου κι απ' Αρχαγγέλου στόμα. Στις 2:30 το μεσημέρι η χιλιόχρονη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το σύμβολο του Ελληνισμού και Χριστιανισμού, είχε καταλυθεί . ( από το http://www.manesis.gr/alosi/alosi.htm)
Κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο για να δείτε ένα ωράιο βιντεάκι για την άλωση της Πόλης.
να το δεἰτε όλοι:Ένα ολιγόλεπτο βίντεο." Είμαστε έξαλλοι από θυμό για την κατάσταση".
Από την ταινία "ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ" )
http://www.uniteforfreedom.net/4/post/2011/01/6.html
Πολύ ωραίο -ολιγόλεπτο- βίντεο.
Πολύ ωραίο -ολιγόλεπτο- βίντεο.
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
Οι Αγανακτισμένοι στις Σπέτσες
Οι "Αγανακτισμένοι"στις Σπέτσες , ορίζουν για αύριο στις 7 ως τόπο συνάντησης την πλατεία Ρολογιού.
http://www.facebook.com/#!/event.php?eid=117721131647056
http://www.facebook.com/#!/event.php?eid=117721131647056
e-νδείξεις: Και Ολλανδικές προκλήσεις...
e-νδείξεις: Και Ολλανδικές προκλήσεις...: "Μετά τους Γερμανούς με την Αφροδίτη της Μήλου, σειρά παίρνουν οι Ολλανδοί να μας δείξουν τις ικανότητες τους στο photoshop.. Οι Ολλανδοί όπω..."
Το πρόγραμμα των παιδικών κατασκηνώσεων της Μητρόπολης
Ανακοινώθηκε το πρόγραμμα της κατασκηνωτικής περιόδου του καλοκαιριού του 2011.
http://neaepohi.gr/index.php/saronikos-news/idra/programma-kataskinoseon-apo-tin-mitropoli.html
Το χθεσινο Δημοτικό Συμβούλιο
Πέρα από τα θέματα ρουτίνας, ( άδειες καταστημάτων, διαμορφώσεις χώρων, επέκταση δικτύου φωτισμού κλπ)΄, κάποια θέματα απασχόλησαν ιδιαίτερα το Δημοτικό Συμβούλιο. Ένα από αυτά ήταν το με αφορμή το θέμα 13 ( παροχή υδροδότησης της πλατείας Πωσειδωνίου) ζήτημα της τοποθέτησης μετρητή στο Πωσειδώνιο , ο οποίος δεν έχει χρεωθεί σε κάποιον και ο οποίος έχει καταγράψει μια μεγάλη κατανάλωση νερού, πιθανότατα από την εποχή της επισκευής του Πωσειδωνίου. Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κ. Φαρδέλλος δήλωσε πως είναι αποφασισμένος να διεκδικήσει για λογαριασμό του Δήμου την είσπραξη του ποσού αυτού από την κατασκευαστική εταιρεία και τον εργολάβο και συμφωνήσαμε όλοι να ελεγχθεί το πού καταναλώνεται ή χάνεται το νερό στο σημείο αυτό.
Κάποιο θέμα ήταν αίτημα του μουσικού Συλλόγου να γίνει ο Δήμος συνδιοργανωτής στο χορωδιακό φεστιβάλ που ήδη έχει καθιερωθεί ως θεσμός τα τελευταία χρόνια. Ο προϋπολογισμός της δαπάνης , ο οποίος είχε επισυναφθεί στη σχετική αίτηση ήταν 10.000 Ευρώ και ζητούσαν να βάλει τα 8.500 ο Δήμος και τα 1.500 ο Σύλλογος. Η εισήγηση του αρμόδιου αντιδημάρχου κ. Κώστα Δαμδημόπουλου, η οποία και ψηφίστηκε από όλους,ήταν να βάλει 4.000 ο Δήμος .
( θα συνεχίσουμε )
Όλη η Ελλάδα σε 50 βήματα
( Μας το έστειλε φίλος Σπετσιώτης)
>
> Του Γ. Μαλούχου
>
> Ξαφνικά, φτάνει στο e-mail μια μικρή, αδιάφορη είδηση: Στον τιτάνιο
> αγώνα της χώρας τους να ξεπεράσουν τη βιβλική καταστροφή, κάποιοι
> Ιάπωνες μηχανικοί ξανάφτιαξαν έναν κατεστραμμένο αυτοκινητόδρομο σε 6
> (!) ημέρες.
>
> Φίλος αναγνώστης την έστειλε, μαζί με... τη συνέχειά της: ένα συγκριτικό
> με τα καθ' ημάς κείμενο. Σ' αυτό, η ζωή μας, που όλα μπερδεύονται με
> όλα και προκύπτει το χάος, προβάλλει ανάγλυφα σε όλο της το μάταιο
> μεγαλείο, σ' όποιο πεδίο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο συντάκτης αυτού
> του με εξαιρετικό χιούμορ κειμένου δεν αναφέρεται, αλλά μπράβο του!
> Λησμόνησε πάντως δύο κομβικά, διαχρονικά σημεία: το <<Στάδιο μηδέν>>,
> όπου το όποιας μορφής έργο / ανάθεση / σύμβαση / θέση σε κάθε τομέα
> δημόσιας χρηματοδότησης (δηλαδή περίπου παντού...) μπορεί να
> <<μαγειρεύεται>> σε προδιαγραφές και κόστος και ένα <<διαρκές σημείο>> που
> μπαίνει σε πολλά στάδια της διαδικασίας, το πάρε / δώσε της μίζας...
>
> Έδωσε όμως μια ακτινογραφία όλης της Ελλάδας του <<βουλιάζουμε>> σε 50
> βήματα, η οποία ακολουθεί αυτούσια και αξίζει να διαβαστεί μέχρι το
> τέλος...:
>
> <<Ηλίθιοι Ιάπωνες. Η ορθή διαδικασία είναι η ακόλουθη:
> 1. Σχεδιάζουμε έναν παρακαμπτήριο δρόμο για να εκτρέπουμε την
> κυκλοφορία όσο διάστημα θα διαρκούν οι εργασίες.
>
> 2. Προσέχουμε η χάραξη να είναι στενή και με αρκετές στροφές -
> μη σκοτωθεί κανένας από υπερβολική ταχύτητα!
>
> 3. Αλλάζουμε τη χάραξη γιατί η αρχική περνούσε από τον ελαιώνα
> του κοινοτάρχη.
>
> 4. Αναθέτουμε (μετά από διαγωνισμό βεβαίως, μη μας πούνε και
> τίποτα) 8 μελέτες σε 8 διαφορετικούς μελετητές.
>
> 5. Κηρύσσουμε απαλλοτριωτέα την έκταση.
>
> 6. Βγαίνει η δικαστική απόφαση απαλλοτρίωσης.
>
> 7. Οι ενδιαφερόμενοι καταθέτουν ενστάσεις γιατί η τιμή είναι χαμηλή.
>
> 8. Βγαίνει νέα δικαστική απόφαση με νέες, υψηλότερες τιμές.
>
> 9. Εφεσιβάλλουμε την απόφαση ενώπιον των δικαστηρίων.
>
> 10. Βγαίνει δευτεροβάθμια απόφαση που μοιράζει τη διαφορά στη μέση.
>
> 11. Εν τω μεταξύ, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προσβάλλουν τη
> μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων γιατί στην περιοχή εθεάθη ζεύγος
> σπουργιτιών με σπάνιο χρώμα φτερών (δύο τόνοι σκουρότερο καστανό από
> το κανονικό).
>
> 12. Χρειαζόμαστε χρήματα για καταβάλλουμε το κόστος των
> απαλλοτριώσεων. Λόγω δύσκολων καιρών, τοποθετούμε έναν νέο σταθμό
> διοδίων στην είσοδο της παρακαμπτηρίου.
>
> 13. Προκηρύσσεται δημόσιος διεθνής διαγωνισμός για την ανάληψη του έργου.
>
> 14. Αναδεικνύεται ο ανάδοχος.
>
> 15. Οι υπόλοιποι προσφεύγουν στα δικαστήρια για την ακύρωση του διαγωνισμού.
>
> 16. Το δικαστήριο βγάζει απόφαση και δικαιώνει τους προσφεύγοντες.
> Αφαιρεί το έργο από τον πρώτο και το δίνει στο δεύτερο της κατάταξης.
>
> 17. Ο πρώτος ανάδοχος προσφεύγει εκ νέου στα δικαστήρια.
>
> 18. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δικαιώνει ξανά τον πρώτο και αφαιρεί
> το έργο από τον δεύτερο.
>
> 19. Στο μεταξύ ο πρώτος έχει πτωχεύσει και δεν μπορεί να το αναλάβει.
>
> 20. Ο δεύτερος αλλάζει προτεραιότητες και πλέον δεν το θέλει ούτε
> αυτός (σιγά μην κάτσω ν' ασχοληθώ με καραγκιόζηδες σκέφτεται).
>
> 21. Το έργο κατακυρώνεται στον τρίτο, ο οποίος πρέπει πλέον να
> προσλάβει επειγόντως Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπές δημοκρατικές
> δυνάμεις για να το αναλάβει.
>
> 22. Ξεκινάμε τις χωματουργικές εργασίες στην παρακαμπτήριο.
>
> 23. Διακόπτουμε τις χωματουργικές εργασίες γιατί ανακαλύφθηκε ένα
> αρχαίο κτίσμα.
>
> 24. Επεμβαίνει η αρχαιολογική υπηρεσία για σωστικές ανασκαφές.
>
> 25. Σε συμβούλιο του ΚΑΣ αποφασίζεται ότι το κτίσμα ήταν ένα μαντρί
> της ελληνιστική περιόδου και δεν πειράζει αν καταχωθεί.
>
> 26. Συνεχίζονται οι χωματουργικές εργασίες.
>
> 27. Διακόπτονται οι χωματουργικές εργασίες γιατί μπήκαμε στο
> Ραμαζάνι και οι Πακιστανοί αρνούνται να εργαστούν.
>
> 28. Μετά το Μπαϊράμι συνεχίζονται οι χωματουργικές εργασίες.
>
> 29. Τελειώνουν οι χωματουργικές εργασίες και πλέον η παρακαμπτήρια
> είναι έτοιμη για ασφαλτόστρωση.
>
> 30. Εν τω μεταξύ όλοι οι οδηγοί έχουν ανακαλύψει αυτόν το δρόμο και
> τον χρησιμοποιούν, ασχέτως αν απαιτείται να κάνουν σλάλομ ανάμεσα στα
> μηχανήματα.
>
> 31. Οι εργασίες διακόπτονται γιατί ένα αγροτικό χτύπησε έναν
> Πακιστανό και οι ομοεθνείς του ξεσηκώνονται για την άνανδρη
> χριστιανική επίθεση σε αθώους μουσουλμάνους.
>
> 32. Στο χώρο προσέρχονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για συμπαράσταση στο
> δίκαιο αγώνα των Πακιστανών.
>
> 33. Οι Πακιστανοί πετυχαίνουν αύξηση των ημερομισθίων και
> επιστρέφουν στην εργασία τους.
>
> 34. Οι Αλβανοί απέχουν γιατί διαμαρτύρονται για την αύξηση των
> ημερομισθίων των Πακιστανών.
>
> 35. Οι Αλβανοί πετυχαίνουν κι αυτοί αύξηση του ημερομισθίου τους και
> επιστρέφουν στη δουλειά τους.
>
> 36. Οι εργασίες ασφαλτόστρωσης ολοκληρώνονται με την φυσιολογική
> καθυστέρηση των 28 μηνών.
>
> 37. Η παρακαμπτήρια οδός δίνεται στην κυκλοφορία.
>
> 38. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί δίπλωσε μία νταλίκα.
>
> 39. Η νταλίκα μαζεύεται και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
>
> 40. Η συντονιστική επιτροπή του κινήματος <<Δεν Πληρώνω>> κάνει
> κατάληψη στα διόδια γιατί τα θεωρεί απαράδεκτα.
>
> 41. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί τώρα που τις μπάρες τις
> κρατάν ανοικτές οι <<Δεν Πληρώνω>> ένα κωλοφτιαγμένο Hyundai περνάει με
> ταχύτητα και παρασέρνει το κοπάδι πρόβατα του κυρίου Μήτσου που
> διασχίζει το δρόμο.
>
> 42. Τα αίματα και τα μέλη των προβάτων καθαρίζονται και η
> παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
>
> 43. Τα διόδια λειτουργούν και πάλι μετά από παρέμβαση των μονάδων
> της τάξης που ρίχνουν χημικά στους <<Δεν Πληρώνω>>. Έτσι κι αλλιώς
> συνηθισμένοι είναι.
>
> 44. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί ο εργολάβος τοποθετεί τα
> μηχανήματά του στο δρόμο επειδή δεν έχει πληρωθεί για τη δουλειά του,
> η οποία τώρα κοστολογείται στο 360% του αρχικού προϋπολογισμού.
>
> 45. Τα ΜΑΤ περιποιούνται και τον εργολάβο και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
>
> 46. Τώρα που λύθηκαν τα προβλήματα με την παρακαμπτήρια οδό, είναι
> ώρα να επισκευάσουμε και το δρόμο.
>
> 47. Επαναλαμβάνονται τα βήματα 1-45.
>
> 48. Εν τω μεταξύ, και επειδή έχουν περάσει πολύς καιρός, κανείς
> πλέον δεν θυμάται γιατί χάλασε ο δρόμος και αποφασίζεται να τον
> αφήσουν στην ησυχία του και να διαπλατύνουν τελικά την παρακαμπτήρια.
>
> 49. Μέχρι να διαπλατυνθεί η παρακαμπτήρια, έχει περάσει η περίοδος
> επανάληψης του σεισμού και ένας νέος σεισμός την καταστρέφει εντελώς.
>
> 50. Αποφασίζεται να χρησιμοποιηθεί ο παλιός αυτοκινητόδρομος ως
> παρακαμπτήρια της παρακαμπτήριας μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες
> αποκατάστασης. Και όλα κάνουν τον κύκλο τους...>>
__________________________________________________________________________________
>
> Του Γ. Μαλούχου
>
> Ξαφνικά, φτάνει στο e-mail μια μικρή, αδιάφορη είδηση: Στον τιτάνιο
> αγώνα της χώρας τους να ξεπεράσουν τη βιβλική καταστροφή, κάποιοι
> Ιάπωνες μηχανικοί ξανάφτιαξαν έναν κατεστραμμένο αυτοκινητόδρομο σε 6
> (!) ημέρες.
>
> Φίλος αναγνώστης την έστειλε, μαζί με... τη συνέχειά της: ένα συγκριτικό
> με τα καθ' ημάς κείμενο. Σ' αυτό, η ζωή μας, που όλα μπερδεύονται με
> όλα και προκύπτει το χάος, προβάλλει ανάγλυφα σε όλο της το μάταιο
> μεγαλείο, σ' όποιο πεδίο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο συντάκτης αυτού
> του με εξαιρετικό χιούμορ κειμένου δεν αναφέρεται, αλλά μπράβο του!
> Λησμόνησε πάντως δύο κομβικά, διαχρονικά σημεία: το <<Στάδιο μηδέν>>,
> όπου το όποιας μορφής έργο / ανάθεση / σύμβαση / θέση σε κάθε τομέα
> δημόσιας χρηματοδότησης (δηλαδή περίπου παντού...) μπορεί να
> <<μαγειρεύεται>> σε προδιαγραφές και κόστος και ένα <<διαρκές σημείο>> που
> μπαίνει σε πολλά στάδια της διαδικασίας, το πάρε / δώσε της μίζας...
>
> Έδωσε όμως μια ακτινογραφία όλης της Ελλάδας του <<βουλιάζουμε>> σε 50
> βήματα, η οποία ακολουθεί αυτούσια και αξίζει να διαβαστεί μέχρι το
> τέλος...:
>
> <<Ηλίθιοι Ιάπωνες. Η ορθή διαδικασία είναι η ακόλουθη:
> 1. Σχεδιάζουμε έναν παρακαμπτήριο δρόμο για να εκτρέπουμε την
> κυκλοφορία όσο διάστημα θα διαρκούν οι εργασίες.
>
> 2. Προσέχουμε η χάραξη να είναι στενή και με αρκετές στροφές -
> μη σκοτωθεί κανένας από υπερβολική ταχύτητα!
>
> 3. Αλλάζουμε τη χάραξη γιατί η αρχική περνούσε από τον ελαιώνα
> του κοινοτάρχη.
>
> 4. Αναθέτουμε (μετά από διαγωνισμό βεβαίως, μη μας πούνε και
> τίποτα) 8 μελέτες σε 8 διαφορετικούς μελετητές.
>
> 5. Κηρύσσουμε απαλλοτριωτέα την έκταση.
>
> 6. Βγαίνει η δικαστική απόφαση απαλλοτρίωσης.
>
> 7. Οι ενδιαφερόμενοι καταθέτουν ενστάσεις γιατί η τιμή είναι χαμηλή.
>
> 8. Βγαίνει νέα δικαστική απόφαση με νέες, υψηλότερες τιμές.
>
> 9. Εφεσιβάλλουμε την απόφαση ενώπιον των δικαστηρίων.
>
> 10. Βγαίνει δευτεροβάθμια απόφαση που μοιράζει τη διαφορά στη μέση.
>
> 11. Εν τω μεταξύ, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προσβάλλουν τη
> μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων γιατί στην περιοχή εθεάθη ζεύγος
> σπουργιτιών με σπάνιο χρώμα φτερών (δύο τόνοι σκουρότερο καστανό από
> το κανονικό).
>
> 12. Χρειαζόμαστε χρήματα για καταβάλλουμε το κόστος των
> απαλλοτριώσεων. Λόγω δύσκολων καιρών, τοποθετούμε έναν νέο σταθμό
> διοδίων στην είσοδο της παρακαμπτηρίου.
>
> 13. Προκηρύσσεται δημόσιος διεθνής διαγωνισμός για την ανάληψη του έργου.
>
> 14. Αναδεικνύεται ο ανάδοχος.
>
> 15. Οι υπόλοιποι προσφεύγουν στα δικαστήρια για την ακύρωση του διαγωνισμού.
>
> 16. Το δικαστήριο βγάζει απόφαση και δικαιώνει τους προσφεύγοντες.
> Αφαιρεί το έργο από τον πρώτο και το δίνει στο δεύτερο της κατάταξης.
>
> 17. Ο πρώτος ανάδοχος προσφεύγει εκ νέου στα δικαστήρια.
>
> 18. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δικαιώνει ξανά τον πρώτο και αφαιρεί
> το έργο από τον δεύτερο.
>
> 19. Στο μεταξύ ο πρώτος έχει πτωχεύσει και δεν μπορεί να το αναλάβει.
>
> 20. Ο δεύτερος αλλάζει προτεραιότητες και πλέον δεν το θέλει ούτε
> αυτός (σιγά μην κάτσω ν' ασχοληθώ με καραγκιόζηδες σκέφτεται).
>
> 21. Το έργο κατακυρώνεται στον τρίτο, ο οποίος πρέπει πλέον να
> προσλάβει επειγόντως Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπές δημοκρατικές
> δυνάμεις για να το αναλάβει.
>
> 22. Ξεκινάμε τις χωματουργικές εργασίες στην παρακαμπτήριο.
>
> 23. Διακόπτουμε τις χωματουργικές εργασίες γιατί ανακαλύφθηκε ένα
> αρχαίο κτίσμα.
>
> 24. Επεμβαίνει η αρχαιολογική υπηρεσία για σωστικές ανασκαφές.
>
> 25. Σε συμβούλιο του ΚΑΣ αποφασίζεται ότι το κτίσμα ήταν ένα μαντρί
> της ελληνιστική περιόδου και δεν πειράζει αν καταχωθεί.
>
> 26. Συνεχίζονται οι χωματουργικές εργασίες.
>
> 27. Διακόπτονται οι χωματουργικές εργασίες γιατί μπήκαμε στο
> Ραμαζάνι και οι Πακιστανοί αρνούνται να εργαστούν.
>
> 28. Μετά το Μπαϊράμι συνεχίζονται οι χωματουργικές εργασίες.
>
> 29. Τελειώνουν οι χωματουργικές εργασίες και πλέον η παρακαμπτήρια
> είναι έτοιμη για ασφαλτόστρωση.
>
> 30. Εν τω μεταξύ όλοι οι οδηγοί έχουν ανακαλύψει αυτόν το δρόμο και
> τον χρησιμοποιούν, ασχέτως αν απαιτείται να κάνουν σλάλομ ανάμεσα στα
> μηχανήματα.
>
> 31. Οι εργασίες διακόπτονται γιατί ένα αγροτικό χτύπησε έναν
> Πακιστανό και οι ομοεθνείς του ξεσηκώνονται για την άνανδρη
> χριστιανική επίθεση σε αθώους μουσουλμάνους.
>
> 32. Στο χώρο προσέρχονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για συμπαράσταση στο
> δίκαιο αγώνα των Πακιστανών.
>
> 33. Οι Πακιστανοί πετυχαίνουν αύξηση των ημερομισθίων και
> επιστρέφουν στην εργασία τους.
>
> 34. Οι Αλβανοί απέχουν γιατί διαμαρτύρονται για την αύξηση των
> ημερομισθίων των Πακιστανών.
>
> 35. Οι Αλβανοί πετυχαίνουν κι αυτοί αύξηση του ημερομισθίου τους και
> επιστρέφουν στη δουλειά τους.
>
> 36. Οι εργασίες ασφαλτόστρωσης ολοκληρώνονται με την φυσιολογική
> καθυστέρηση των 28 μηνών.
>
> 37. Η παρακαμπτήρια οδός δίνεται στην κυκλοφορία.
>
> 38. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί δίπλωσε μία νταλίκα.
>
> 39. Η νταλίκα μαζεύεται και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
>
> 40. Η συντονιστική επιτροπή του κινήματος <<Δεν Πληρώνω>> κάνει
> κατάληψη στα διόδια γιατί τα θεωρεί απαράδεκτα.
>
> 41. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί τώρα που τις μπάρες τις
> κρατάν ανοικτές οι <<Δεν Πληρώνω>> ένα κωλοφτιαγμένο Hyundai περνάει με
> ταχύτητα και παρασέρνει το κοπάδι πρόβατα του κυρίου Μήτσου που
> διασχίζει το δρόμο.
>
> 42. Τα αίματα και τα μέλη των προβάτων καθαρίζονται και η
> παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
>
> 43. Τα διόδια λειτουργούν και πάλι μετά από παρέμβαση των μονάδων
> της τάξης που ρίχνουν χημικά στους <<Δεν Πληρώνω>>. Έτσι κι αλλιώς
> συνηθισμένοι είναι.
>
> 44. Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί ο εργολάβος τοποθετεί τα
> μηχανήματά του στο δρόμο επειδή δεν έχει πληρωθεί για τη δουλειά του,
> η οποία τώρα κοστολογείται στο 360% του αρχικού προϋπολογισμού.
>
> 45. Τα ΜΑΤ περιποιούνται και τον εργολάβο και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.
>
> 46. Τώρα που λύθηκαν τα προβλήματα με την παρακαμπτήρια οδό, είναι
> ώρα να επισκευάσουμε και το δρόμο.
>
> 47. Επαναλαμβάνονται τα βήματα 1-45.
>
> 48. Εν τω μεταξύ, και επειδή έχουν περάσει πολύς καιρός, κανείς
> πλέον δεν θυμάται γιατί χάλασε ο δρόμος και αποφασίζεται να τον
> αφήσουν στην ησυχία του και να διαπλατύνουν τελικά την παρακαμπτήρια.
>
> 49. Μέχρι να διαπλατυνθεί η παρακαμπτήρια, έχει περάσει η περίοδος
> επανάληψης του σεισμού και ένας νέος σεισμός την καταστρέφει εντελώς.
>
> 50. Αποφασίζεται να χρησιμοποιηθεί ο παλιός αυτοκινητόδρομος ως
> παρακαμπτήρια της παρακαμπτήριας μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες
> αποκατάστασης. Και όλα κάνουν τον κύκλο τους...>>
__________________________________________________________________________________
Όλα σωστά και αληθινά. Να προσθέσω ότι όταν ρώτησα μια παλιά φίλη, μηχανικό σήμερα στα Δημόσια Έργα, γιατί σήμερα το χιλιόμετρο κοστίζει στην Ελλάδα 8 ΦΟΡΕΣ περισσότερο από ότι στη Γερμανία με τους μεγάλους μισθούς μου απάντησε με σοβαρότητα: "Εμείς έχουμε διαδικασίες. Δεν είμαστε αποφασίζουμε και διατάζουμε."
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Ο Νικηταράς και η οικονομική κρίση
Η περιπέτεια του ήρωα έφθασε στα αυτιά πρέσβη Μεγάλης Δύναμης, ο οποίος ενημέρωσε σχετικά την κυβέρνησή του. Έτσι κάποια στιγμή απεσταλμένος της πρεσβείας βρέθηκε στη θέση που ζητιάνευε ο στρατηγός. Μόλις ο Νικηταράς τον τον αντιλήφθηκε μάζεψε αμέσως το απλωμένο του χέρι! Τι κάνετε στρατηγέ μου; Ρώτησε ο απεσταλμένος. Απολαμβάνω την ελεύθερη πατρίδα! Απάντησε περήφανα ο ήρωας. Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στο δρόμο; Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά αλλά εγώ έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος. αντέτεινε ο περήφανος Νικηταράς. Είδε και απόειδε ο ξένος και γύρισε να φύγει χαιρετώντας ευγενικά. Φεύγοντας όμως, άφησε να του πέσει ένα πουγγί με χρυσές λίρες ώστε να μην προσβάλει τον πάμφτωχο στρατηγό. Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγγί το ψηλάφισε και φώναξε στον ξένο. Σου έπεσε το πουγγί σου. Πάρτο για να μην το βρει κανείς και το χάσεις!
Μακάρι τέτοια παραδείγματα να γίνουν και σήμερα φωτεινοί φάροι στη δύσκολη πορεία μας και έξοδος στα αδιέξοδα.
Πηγή: http://istologio.org/?p=2059
αναρτήθηκε στις 25 Μαΐου, 2011 — VatopaidiFriend
ΝΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ (μια άποψη για το πως μπορούν να βρεθούν λεφτά)
Το παρακάτω κείμενο-πρόταση για το μεγάλο πρόβλημα του πώς μπορούν να βρεθούν τα λεφτά για να βγει η χώρα μας από τη δεινή κατάσταση στην οποία ευρίσκεται, είναι ενός διακεκριμένου οικονομολόγου και μας το έστειλε κάποιος φίλος με e mail. Το παραθέτουμε όπως μας το έστειλε:
"
Ανάλογη εικόνα διαμορφώνει κανείς και με τον ιδιωτικό ακίνητο πλούτο, ο οποίος αφορά σε ακίνητα και γη. Ο συνολικός ιδιωτικός ακίνητος πλούτος το 2010 ξεπέρασε το ΑΕΠ της χώρας σχεδόν 2,5 φορές και ανήλθε στα 736 δις δολ., ή 526 δις ευρώ. Πόσα από αυτά τα ακίνητα φορολογούνται; Ουσιαστικά κανένα, διότι έχουν περάσει κατά κύριο λόγο στην κυριότητα υπεράκτιων εταιρειών (offshore).
"
"
του Δημήτρη Καζάκη
Όλοι θυμόμαστε την προεκλογική διαπίστωση του κ. Γ. Παπανδρέου ότι λεφτά υπάρχουν. Το έλεγε για να πείσει ότι δεν χρειάζονται μέτρα λιτότητας και περικοπών σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Μετά τις εκλογές και τα απανωτά μνημόνια, υπήρξαν πολλοί που τον κατηγόρησαν ότι έλεγε ψέματα. Όμως η αλήθεια είναι άλλη. Τα λεφτά πράγματι υπάρχουν και βρίσκονται συσσωρευμένα σε τεράστιες κινητές και ακίνητες ιδιωτικές περιουσίες.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Gredit Suisse, Global Wealth Databook, (Οκτώβριος 2010) οι ιδιωτικές περιουσίες των πιο πλούσιων Ελλήνων αυγαταίνουν διαρκώς και περισσότερο. Στο πίνακα 1 παρατηρούμε την εξέλιξη του συνολικού ιδιωτικού πλούτου στην Ελλάδα (κινητού και ακίνητου) από το 2000 έως και το 2010. Αισίως το 2010 ο συνολικός ιδιωτικός πλούτος στην Ελλάδα ήταν 3 φορές μεγαλύτερος από το ΑΕΠ της χώρας.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι τα στοιχεία αυτά προέρχονται από τις εταιρείες διαχείρισης ιδιωτικού πλούτου και αφορούν όσους έχουν διαθέσιμο πλούτο τέτοιον που χρειάζονται επαγγελματίες διαχειριστές για να τον αξιοποιήσουν. Αυτό σημαίνει ότι στον πλούτο αυτό δεν περιλαμβάνονται όλοι εκείνοι που έχουν κάποια ομόλογα εν είδη αποταμίευσης, ούτε κάποια ακίνητα εν είδη εξασφάλισης. Τα στοιχεία που παραθέτουμε αφορούν περίπου 60 χιλιάδες Έλληνες κατοίκους και μιλάμε για εγχώρια περιουσία (κινητή και ακίνητη) που δεν εμφανίζεται, ούτε καταγράφεται πουθενά.
Ο κινητός πλούτος, που αποτελείται από μετρητά (ρευστά), χρεόγραφα (μετοχές, ομόλογα, κλπ.) και άλλα (χρυσός, κοσμήματα, κλπ.) ανήλθε για το 2010 σχεδόν σε 340 δις δολ., περίπου όσο το ΑΕΠ της χώρας. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο ιδιωτικός κινητός πλούτος δεν φορολογείται στην Ελλάδα, ενώ η διάρθρωσή του καταγράφεται στον πίνακα 2. Να σημειώσουμε επίσης ότι πρόκειται για αποθεματικό πλούτο, δηλαδή για αποθησαυρισμό και δεν χρησιμοποιείται στην οικονομία με την μορφή επενδύσεων. Πρόκειται καθαρά για παρασιτική κερδοσκοπία.
Αν επιβαλλόταν ένας ελάχιστος φόρος της τάξης του 20% στον ιδιωτικό κινητό πλούτο, τότε θα μπορούσε να αποφέρει για το 2010 έσοδα της τάξης των 68 δις δολ., ή 49 δις ευρώ. Αν σκεφτεί κανείς ότι τα τακτικά φορολογικά έσοδα του προϋπολογισμού για το 2010 ήταν της τάξης των 50 δις ευρώ, καταλαβαίνει κανείς ότι μόνο με την φορολογία του ιδιωτικού κινητού πλούτου θα μπορούσαν να είχαν διπλασιαστεί σχεδόν τα τακτικά κρατικά έσοδα. Ή έστω θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί οι απανωτές αυξήσεις στο ΦΠΑ και στην άμεση φορολογία των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ελεύθερων επαγγελματιών. Αντί γι’ αυτό η κυβέρνηση και η τρόικα προτίμησε να προσφέρει ασυλία στον παρασιτικό πλουτισμό και να βαθύνει την ύφεση της οικονομίας με τις φοροεπιδρομές.
Ανάλογη εικόνα διαμορφώνει κανείς και με τον ιδιωτικό ακίνητο πλούτο, ο οποίος αφορά σε ακίνητα και γη. Ο συνολικός ιδιωτικός ακίνητος πλούτος το 2010 ξεπέρασε το ΑΕΠ της χώρας σχεδόν 2,5 φορές και ανήλθε στα 736 δις δολ., ή 526 δις ευρώ. Πόσα από αυτά τα ακίνητα φορολογούνται; Ουσιαστικά κανένα, διότι έχουν περάσει κατά κύριο λόγο στην κυριότητα υπεράκτιων εταιρειών (offshore).Αν υπήρχε η αναγκαία πολιτική βούληση, το καρκίνωμα των υπεράκτιων εταιρειών θα είχε εκλείψει. Οι εταιρείες offshore έχουν μόνο μια χρησιμότητα: να κρύβουν την ταυτότητα των κατόχων του κινητού και ακίνητου πλούτου που βρίσκεται στην κυριότητά τους. Δεν έχουν καμμιά άλλη χρησιμότητα στην οικονομία. Επομένως μια κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και δεν είναι αιχμάλωτη οικονομικών κυκλωμάτων, θα μπορούσε κάλλιστα να προχωρήσει στα εξής άμεσα μέτρα:
1ο Να απαγορεύσει την λειτουργία των offshore στην Ελληνική επικράτεια.
2ο Να δεσμεύσει το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων (κινητών και ακίνητων) που βρίσκονται στην κυριότητα αυτών των εταιρειών.
3ο Να ζητήσει αποδείξεις κυριότητας και πόθεν έσχες αυτών των περιουσιακών στοιχείων από τα φυσικά πρόσωπα που θα τα διεκδικήσουν. Όποιος αποδείξει ότι είναι δικά του νόμιμα, τότε θα του αποδίδονται αφού φορολογηθούν δεόντως.
4ο Να κατασχέσει υπέρ του δημοσίου όλα τα περιουσιακά στοιχεία που δεν έχουν αποκτηθεί νόμιμα, ή οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούν να τα διεκδικήσουν νόμιμα.
Με βάση το ξέπλυμα χρήματος και περιουσιών στο οποίο επιδίδονται ντόπια και ξένα
κυκλώματα της οικονομίας, της πολιτικής και του εγκλήματος, είναι μάλλον σίγουρο ότι μεγάλο μέρος των περιουσιακών στοιχείων που θα δεσμευτούν από τις καταργημένες offshore, θα καταλήξουν τελικά υπέρ του δημοσίου. Με τον τρόπο αυτό μπορούν άμεσα να βρεθούν τα απαραίτητα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού, χωρίς να χρειαστεί να προσφύγει το κράτος στον δανεισμό στις διεθνείς αγορές, ή να προχωρήσει σε μέτρα δραστικής λιτότητας και περικοπών σε αναγκαίες δαπάνες.
κυκλώματα της οικονομίας, της πολιτικής και του εγκλήματος, είναι μάλλον σίγουρο ότι μεγάλο μέρος των περιουσιακών στοιχείων που θα δεσμευτούν από τις καταργημένες offshore, θα καταλήξουν τελικά υπέρ του δημοσίου. Με τον τρόπο αυτό μπορούν άμεσα να βρεθούν τα απαραίτητα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού, χωρίς να χρειαστεί να προσφύγει το κράτος στον δανεισμό στις διεθνείς αγορές, ή να προχωρήσει σε μέτρα δραστικής λιτότητας και περικοπών σε αναγκαίες δαπάνες.Πόσο δύσκολο είναι να εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα; Καθόλου δύσκολο, απλά χρειάζεται η κατάλληλη πολιτική εξουσία. Μπορεί να προκύψει μια τέτοια εξουσία από το υπάρχων πολιτικό σύστημα; Ούτε κατά διάνοια. Ούτε καν από την αριστερή αντιπολίτευση, η οποία έχει ξεχάσει και έχει εγκαταλείψει τη σχέση της με τα λαϊκά και εργατικά στρώματα. Με εξαίρεση βέβαια το κυνήγι των ψήφων. Η πολιτική εξουσία που μπορεί να θεμελιώσει μια ριζικά διαφορετική πορεία για τη χώρα είναι μία. Κι αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από μια κυβέρνηση που θα εκφράζει την οργανωμένη και ενωμένη σε μέτωπο τύπου ΕΑΜ πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού.
| ΠΙΝΑΚΑΣ 1: Κινητός και ακίνητος πλούτος στην Ελλάδα, εκτιμήσεις 2000-2010 | ||||||||
| ΕΤΟΣ | ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ | ΚΙΝΗΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ | ΑΚΙΝΗΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ | ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΧΡΕΗ | ||||
| (δισ. $) | % ΑΕΠ | (δισ. $) | % ΑΕΠ | (δισ. $) | % ΑΕΠ | (δισ. $) | % ΑΕΠ | |
| 2000 | 492,6 | 392,2% | 218,2 | 173,7% | 299,7 | 238,6% | 25,3 | 20,1% |
| 2001 | 470,3 | 359,0% | 200,0 | 152,7% | 301,8 | 230,4% | 31,4 | 24,0% |
| 2002 | 561,0 | 380,6% | 222,0 | 150,6% | 386,2 | 262,0% | 47,3 | 32,1% |
| 2003 | 759,5 | 392,7% | 283,4 | 146,5% | 544,7 | 281,6% | 68,5 | 35,4% |
| 2004 | 889,3 | 385,5% | 343,9 | 149,1% | 637,4 | 276,3% | 91,9 | 39,8% |
| 2005 | 903,8 | 372,1% | 347,1 | 142,9% | 654,9 | 269,6% | 98,3 | 40,5% |
| 2006 | 1.054,7 | 399,5% | 419,4 | 158,9% | 771,5 | 292,2% | 136,2 | 51,6% |
| 2007 | 1.224,1 | 395,0% | 493,3 | 159,2% | 914,4 | 295,1% | 183,6 | 59,2% |
| 2008 | 1.015,2 | 289,8% | 382,8 | 109,3% | 831,7 | 237,4% | 199,4 | 56,9% |
| 2009 | 988,5 | 299,6% | 372,8 | 113,0% | 809,9 | 245,5% | 194,2 | 58,9% |
| 2010 | 898,6 | 299,3% | 338,9 | 112,9% | 736,2 | 245,2% | 176,5 | 58,8% |
| ΠΗΓΗ: Credit Suisse, Global Wealth Databook, October 2010. | ||||||||
| ΠΙΝΑΚΑΣ 2: Κινητός Πλούτος στην Ελλάδα (%) | |||
| Ρευστά | Χρεόγραφα | Άλλα | |
| 2000 | 43,4 | 42,6 | 14,0 |
| 2001 | 50,6 | 30,6 | 18,7 |
| 2002 | 52,5 | 24,6 | 22,9 |
| 2003 | 49,7 | 29,1 | 21,2 |
| 2004 | 50,9 | 29,8 | 19,4 |
| 2005 | 49,3 | 32,5 | 18,2 |
| 2006 | 48,7 | 33,2 | 18,1 |
| 2007 | 51,1 | 33,1 | 15,8 |
| 2008 | 71,6 | 9,8 | 18,6 |
| 2009 | 72,1 | 10,6 | 17,3 |
| Credit Suisse, Global Wealth Databook, October 2010. | |||
Το "Λουμπάγκο"από το θεατρικό τμήμα του Πολιτιστικού Συλλόγου Σπετσών
Το «Λουμπάγκο» του Μανώλη Κορρέ είναι το δεύτερο έργο για φέτος που ανεβάζει η θεατρική ομάδα του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΠΕΤΣΩΝ στις 17/06/2011.
Το έργο πρωτοπαίχτηκε στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου το χειμώνα του 1988. Πρόκειται για μια σάτιρα ολόδροση, ευχάριστη, καλοδουλεμένη και καλογραμμένη, που διανθίζεται με έξυπνα ευρήματα και πολλά τερπνά και κωμικά επεισόδια. Μια σάτιρα διασκεδαστική και, παράλληλα, γνήσια ελληνική.
Το έργο πρωτοπαίχτηκε στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου το χειμώνα του 1988. Πρόκειται για μια σάτιρα ολόδροση, ευχάριστη, καλοδουλεμένη και καλογραμμένη, που διανθίζεται με έξυπνα ευρήματα και πολλά τερπνά και κωμικά επεισόδια. Μια σάτιρα διασκεδαστική και, παράλληλα, γνήσια ελληνική.
Το έργο σκηνοθετεί ο κ. Παύλος Παρασκευαΐδης.
Να βάλουμε στη ζωή μας το ποδήλατο.Μια πρωτοβουλία της Ένωσης Σπετσιωτών.
ΕΝΩΣΗ ΣΠΕΤΣΙΩΤΩΝ
• ΝΑΙ στην προστασία του περιβάλλοντος!
• ΝΑΙ στην προσωπική άσκηση!
• ΝΑΙ στην ποιοτική αναβάθμιση των Σπετσών!
Βάλτε το ποδήλατο στην ζωή σας και πείτε:
Μικροί και μεγάλοι πάρτε μέρος στην
1η ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ
την Κυριακή 12 Ιουνίου
1η ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΙΣ ΣΠΕΤΣΕΣ
Ώρα 11.00 π.μ. συγκεντρωνόμαστε
και ξεκινάμε από την πλ. Μουράγιου (Π. Λιμάνι)
και φτάνουμε όλοι μαζί στο εκκλησάκι
της Ζωοδόχου Πηγής στο Λιγονέρι."Μυστήριο"στις Σπέτσες
Όχι, δεν πρόκειται για ανεξιχνίαστο έγκλημα. Πρόκειται για φαγητό που μαγείρεψε η Ευαγγελία Ρούκα-Βλεπάκη για εκπομπή της τηλεόρασης. Προβάλλουμε κάθε τί σπετσιώτικο( δεν εννοούμε πως είναι αποκλειστικά σπετσιώτικη συνταγή αυτή, αλλά η Ευαγγελία είναι Σπετσιώτισσα και στην εκπομπή γίνεται λόγος για τις Σπέτσες) και το παραθέτουμε γιατί αξίζει.
Το παρεμπόριο στις Σπέτσες
Στην εποχή μας που οι έμποροι - και στις Σπέτσες όπως σε όλη την Ελλάδα- δίνουν το δικό τους σκληρό αγώνα να κρατηθούν,το πρόβλημα του παρεμπορίου αποτελεί μια ακόμα απειλή για την επιβίωσή τους καθώς αντιμετωπίζουν έναν αθέμιτο ανταγωνισμό με τους ανταγωνιστές τους που δεν χρειάζεται να πληρώνουν ενοίκια, εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και φόρους στο Ελληνικό κράτος.
Η κυρία Ευαγγελία Ρούκα-Βλεπάκη, ιδιοκτήτρια του καταστήματος "Μανδραγόρας"στις Σπέτσες, περιγράφει στο προφίλ της στο facebook ένα περιστατικό και παραθέτει την τροπολογία στην οποία προχωρεί το Υπ. Περιφερ. Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, σύμφωνα με την οποία λαμβάνονται σκληρά και άμεσα μέτρα για το παρεμπόριο που προβλέπουν μεταξύ άλλων την επί τόπου κατάσχεση και καταστροφή των προϊόντων παρεμπορίου. :
Η κυρία Ευαγγελία Ρούκα-Βλεπάκη, ιδιοκτήτρια του καταστήματος "Μανδραγόρας"στις Σπέτσες, περιγράφει στο προφίλ της στο facebook ένα περιστατικό και παραθέτει την τροπολογία στην οποία προχωρεί το Υπ. Περιφερ. Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, σύμφωνα με την οποία λαμβάνονται σκληρά και άμεσα μέτρα για το παρεμπόριο που προβλέπουν μεταξύ άλλων την επί τόπου κατάσχεση και καταστροφή των προϊόντων παρεμπορίου. :
Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Δημοτικό Συμβούλιο την Πέμπτη 26-05-2011
ΠΙΝΑΚΑΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΔΗΜ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΠΕΤΣΩΝ
ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΕΞΑΧΘΕΙ ΣΤΙΣ 26/05/2011 ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ ΚΑΙ ΩΡΑ 19.30 ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕ ΑΡΙΘΜ. ΠΡΩΤ:1984/20-05-2011 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
(Άρθρο 67, Ν.3852/10)
- Περί ανακηρύξεως επίτιμου Δημότη του Δήμου Σπετσών.
- Περί έγκρισης έκθεσης εσόδων – εξόδων Α’ τριμήνου 2011 για τον έλεγχο υλοποίησης του προϋπολογισμό του Δήμου Σπετσών.
- Περί τροποποιήσεως του προϋπολογισμού του Δήμου Σπετσών έτους 2011.
- Περί χορήγησης άδειας εκμισθώσεως μοτοποδηλάτων στον κ. Πάνου Γεώργιο.
- Περί χορήγησης προέγκρισης άδειας καταστήματος «Εστιατόριο» στην «ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΑ ΑΣΤΙΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ Ε.Π.Ε», στην περιοχή Παλιό Λιμάνι Σπετσών.
- Περί αποφάσεως επί του του κ. Τσάνα Ιωάννη.
- Περί αποφάσεως υπ’ αρ. 1303/11-04-2011 αιτήματος του κ. Μουράτη Κων/νου.
- Περί αποφάσεως του υπ’ αρ. 1713/06-05-2011 αιτήματος του Μουσικού Συλλόγου Σπετσών.
- Περί αποφάσεως για την συνέχιση της συνδρομής του Δήμου μας στην εφημερίδα «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ».
- Περί αποφάσεως για την επέκταση δικτύου Δημοτικού φωτισμού στην περιοχή Γηροκομείου.
- Περί αποφάσεως για την προμήθεια παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στον Δημοτικό Παιδικό Σταθμό Σπετσών.
- Περί αποφάσεως επί της υπ’ αρ. 812/03-03-2011 αιτήσεως του Σωματείου Αμαξηλατών.
- Περί αποφάσεως επί της αναφοράς του γραφείου ύδρευσης, σχετικά με την παροχή υδροδότησης της πλατείας Ποσειδωνίου.
- Περί αποφάσεως για την αποδοχή όρων σύμβασης συνεργασίας μεταξύ Δήμου Σπετσών και Αναπτυξιακού Συνδέσμου Τροιζηνίας για χρησιδάνειο οχημάτων κινητού συστήματος μεταφόρτωσης απορριμμάτων.
- Περί αποφάσεως εγκρίσεως της θεωρημένης από την ΤΥΔΚ Πειραιά μελέτης με τίτλο «Χωροθέτηση λιμενικών εγκαταστάσεων στη νήσο Σπετσών».
- Περί εγκρίσεως διαμόρφωσης κοινοχρήστου χώρου στην περιοχή Αγ. Νεκταρίου, Ο.Τ. 432, έξωθεν οικίας κ. Δήμητρας Κιούση κατόπιν αιτήσεώς της, με δαπάνες της.
- Περί εγκρίσεως διαμόρφωσης κοινοχρήστου χώρου στην περιοχή Αγ. Μάμμα, έξωθεν καταστήματος ενοικιάσεως ποδηλάτων Ellizabeth Allan, στο Ο.Τ. 237, κατόπιν αιτήσεώς της, με δαπάνες της.
- Περί εγκρίσεως για την τοποθέτηση σε κοινόχρηστο χώρο, ζαρντινιέρων στην περιοχή Αγ. Θεοδόσιου, έξωθεν καταστήματος «Ηλεκτροφώς».
- Περί αποφάσεως επί της ένστασης της κ. Σταματίας Νέστωρα επί της υπ’ αρ. 92/2011 απόφασης του Δ.Σ. Σπετσών.
Κυριακή 22 Μαΐου 2011
Οικονομική Επιτροπή την Τρίτη 24-05-2011 στις 15.00 μ.μ.
Θέματα:
- Διάθεση πίστωσης για ένταξη της τηλεφωνίας του Δήμου στο "ΣΥΖΕΥΞΙΣ"
- Διάθεση πίστωσης για συντήρηση μηχανογραφικών εφαρμογών της "ALFAWARE" για το 2011
- Διάθεση πίστωσης για προμήθεια Η/Υ server και λογισμικού windows 2000 server και SQL server 2008 για την οικονομική Υπηρεσία του Δήμου.
- Διάθεση πίστωσης για τηλεφωνικά τέλη του Δήμου Σπετσών έτους 2011.
- Διάθεση πίστωσης για τηλεφωνικά τέλη του Δήμου Σπετσών έτους 2011.
- Διάθεση πίστωσης για έξοδα συντήρησης και μισθοδοσίας Δημοτικού Παιδικού Σταθμού Σπετσών για τον Απρίλιο του 2011.
- Διάθεση πίστωσης για προμήθεια καυσίμων και λιπαντικών του Δήμου Σπετσών έτους 2011.
- Διάθεση πίστωσης για επίδοση δικογράφου
- Διάθεση πίστωσης για αναπαραγωγή φωτοαντιγράφων σχετικών με τη δικαστική υπόθεση της Αρμάτας.
- Διάθεση πίστωσης για τη μεταφορά τηλεοπτικού συνεργείου.
- Διάθεση πίστωσης για την εξόφληση υπολοίπου για τέλη χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων ΕΕΤΤ.
- Επίλυση εκκρεμότητας με τον κ. Προφύρη Εμμανουήλ για το ακίνητο και την παραλία της Αγίας Παρασκευής.
- Ανάθεση εκπροσώπησης τπυ δήμου ενώπιον Μονομελούς Πρωτοδικείου σε δικηγόρο ,για υπόθεση που αφορά σε διάνοιξη δρόμου στην περιοχή Καστέλλι.
Στόχος εμπόρων οργάνων η Κρήτη!
Το παρακάτω κείμενο το λάβαμε με mail με την προτροπή να το προωθήσουμε. Δεν αναγράφει την πηγή του και το παραθέτουμε όπως το λάβαμε,χωρίς να μπορούμε να εγγυηθούμε την ακρίβεια του.
"Σοκαριστικό συμβάν έλαβε χώρα τηνΤριτη 5 Απριλίου το απόγευμα, στην εθνική οδό Ρεθύμνου - Ηρακλείου στο ύψος του Φόδελε, που θυμίζει σενάριο από ταινία τρόμου ευτυχώς για την πρωταγωνίστρια είχε αίσιο τέλος. Εικοσιεξάχρονη καθώς διέσχιζε με το αυτοκίνητο της το δρόμο του
Φόδελε, ερχόμενη για Ηράκλειο,συνάντησε στο δρόμο μια γριούλα η οποία έκανε ωτοστόπ.
Δίχως να το σκεφτεί η κοπέλα σταμάτησε και πήρε την γριούλα μαζί της.
Καθώς η κοπέλα οδηγούσε συνειδητοποιεί ότι το άτομο που έχει
δίπλα της μόνο γριούλα που δεν ήταν! (είχε πολύ
γυμνασμένες γάμπες για γριούλα)
Κοιτάζοντας τον καθρέπτηκαταλαβαίνει ότι ένα τζίπ την ακολουθεί εξ αρχής. Χωρίς να χάσει την ψυχραιμία της πατάει απότομα το γκάζι και χτυπάει το μπροστινό αυτοκίνητο.
Κατεβαίνει και ζητάει συγνώμη από
τον οδηγό του οχήματος και ζητάει να καλέσουν την αστυνομία να καταγράψει το συμβάν.
Στο άκουσμα της λέξης 'αστυνομία' η γιαγιά μπήκε στο τζιπ καιεξαφανίστηκε. Όταν ήρθε η αστυνομία η
κοπέλα τους είπε όλα όσα έγιναν και οι αστυνομικοί άρχισαν τις έρευνες.
Το αυτοκίνητο βρέθηκε λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα εγκαταλελειμμένο.
Όταν οι αστυνομικοί άρχισαν να το ψάχνουν και άνοιξαν το πορτ-παγκάζ έμειναν άφωνοι..
3 ψυγειάκια γεμάτα πάγο, νυστέρια και αναισθητικά που μαρτυρούσαν τον σκοτεινό σκοπό των εμπόρων.
Τα καλά νέα είναι ότι η κοπέλα σώθηκε, τα κακά νέα είναι ότι οι δράστες είναι ελεύθεροι, γι αυτό
συνιστάμε προσοχή."
Σάββατο 21 Μαΐου 2011
Παγκόσμια ημέρα Βιοποικιλότητας στις 22 Μαΐου
Παγκόσμια μέρα βιοποικιλότητας αύριο 22 Μαΐου, η οποία έχει καθιερωθεί το 1993 από τα Ηνωμένα Έθνη με σκοπό τον … εορτασμό της πλούσιας ποικιλομορφίας ζωής στη Γη και την ανάδειξη της αξίας της για τον πλανήτη.
Με τις τελευταίες εκτιμήσεις να προειδοποιούν .....
κάντε κλικ για περισσότερα:Παγκόσμια ημέρα Βιοποικιλότητας στις 22 Μαΐου
Με τις τελευταίες εκτιμήσεις να προειδοποιούν .....
κάντε κλικ για περισσότερα:Παγκόσμια ημέρα Βιοποικιλότητας στις 22 Μαΐου
Τα τρία ερωτήματα του Λέοντος Τολστόϊ
από το: salograia.blogspot.com
Μια φορά και έναν καιρό, ένας βασιλιάς σκέφτηκε ότι αν ήξερε πάντοτε την κατάλληλη στιγμή για ν’αρχίζει κάτι, αν ήξερε ποιοι είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για ν’ ακούει και ποιοι είναι εκείνοι που θάπρεπε ν’ αποφεύγει και πάνω από όλα αν ήξερε πάντοτε ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα να κάνει, δε θα αποτύχαινε σε ό,τι επιχειρούσε.
Και όταν του ήρθε αυτή η σκέψη, φρόντισε να διακηρυχθεί σε ολόκληρο το
βασίλειό του ότι θα έδινε σπουδαία αμοιβή σ’εκείνον που θα του μάθαινε ποια
είναι η κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, ποιοι είναι οι πιο αναγκάιοι άνθρωποι και πως θα μπορούσε να ξέρει ποιό είναι το πιο σπουδαίο πράγμα να κάνει.
Και ήλθαν σοφοί άνθρωποι στο βασιλιά, αλλά όλοι έδωσαν διαφορετικές
απαντήσεις στα ερωτήματα.
Σ’ απάντηση του πρώτου ερωτήματος, μερικοί είπαν ότι για να ξέρει κανείς την κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, πρέπει να φτιάξει προκαταβολικά ένα πρόγραμμα ημερών, μηνών και ετών και να το ακολόυθήσει πιστά.
Μόνον έτσι, είπαν αυτοί, θα μπορούσε να γίνει το κάθε τι στην κατάλληλη στιγμή.
Άλλοι δήλωσαν ότι θα ήταν αδύνατο ν’αποφασίσει κανείς εκ των προτέρω την κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, αλλά αν δεν αφήσει τον εαυτό του να απορροφηθεί σε μάταιες ενασχολήσεις, θα μπορούσε πάντοτε να προσέχει τι συμβαίνει και τότε να κάνει ό,τι θα ήταν αναγκαίο.
Άλλοι πάλι είπαν, ότι όσο κι αν πρόσεχε ο βασιλιάς ό,τι συμβαίνει, θα ήταν αδύνατο σε έναν άνθρωπο να αποφασίζει σωστά ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, γι΄ αυτό θάπρεπε να έχει ένα συμβούλιο από σοφούς ανθρώπους, που θα τον βοηθούσαν να καθορίσει την κατάλληλη στιγμή για κάθε τι.
Αλλά πάλι, άλλοι του είπαν ότι υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δε θα μπορούσαν να περιμένουν να εξεταστούν από ένα συμβούλιο και για τα οποία πρέπει κανείς να αποφασίσει αμέσως αν θα τα επιχειρήσει ή όχι.
Για να μπορεί να όμως κανείς να το αποφασίσει αυτό, πρέπει να γνωρίζει εκ των προτέρω τι πρόκειται να συμβεί.
Μόνο μάγοι μπορούν να το κάνουν αυτό και γι’ αυτό, για να ξέρει κανείς την κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, πρέπει να συμβουλεύεται μάγους.
Εξ ίσου ποικίλες ήταν οι απαντήσεις και στο δεύτερο ερώτημα.
Μερικοί είπαν ότι οι άνθρωποι που χρειάζεται περισσότερο ο βασιλιάς είναι οι σύμβουλοί του, άλλοι οι ιερείς, άλλοι οι γιατροί, ενώ άλλοι είπαν ότι πιο αναγκαίοι είναι οι πολεμιστές.
Στο τρίτο ερώτημα για το ποιά είναι πιο σπουδαία ενασχόληση, μερικοί απάντησαν ότι πιο σπουδαίο πράγμα στο κόσμο είναι οι επιστήμες.
Άλλοι είπαν ότι είναι η πολεμική επιδεξιότητα, και άλλοι πάλι ότι είναι η θρησκευτική λατρεία.
Όλες οι απαντήσεις ήταν διαφορετικές και ο βασιλιάς δε συμφώνησε σε καμιά
απ’ αυτές και σε καμιά δεν έδωσε σημασία.
Αλλά θέλοντας ακόμη να βρει τις σωστές απαντήσεις, αποφάσισε να συμβουλευτεί έναν ερημίτη πολύ γνωστό για την σοφία του.
Ο ερημίτης ζούσε σ’ ένα δάσος απ’ το οποίο δεν απομακρυνόταν ποτέ και δε δεχόταν παρά τους απλούς ανθρώπους.
Έτσι ο βασιλιάς ντύθηκε απλά ρούχα και πριν φτάσει στο κελί του ερημίτη, κατέβηκε απ’ τ’ άλογό του, άφησε πίσω τη φρουρά και πήγε μόνος του.
‘Οταν πλησίασε ο βασιλιάς, ο ερημίτης έσκαβε τη γη μπροστά στην καλύβα του.
Όταν είδε το βασιλιά, τον χαιρέτησε και συνέχισε να σκάβει.
Ο ερημίτης ήταν άνθρωπος ασθενικός και αδύνατος και κάθε φορά που σφήνωνε την
αξίνα του στην γη για να σηκώσει λίγο χώμα, ανάπνεε βαριά.
Ο βασιλιάς τον πλησίασε και του είπε:
«Ήρθα σε σένα σοφέ ερημίτη για να σε
ρωτήσω τρία πράγματα:
-Πώς θα μάθω να κάνω το κατάλληλο πράγμα στην κατάλληλη στιγμή
-Ποιοι είναι οι άνθρωποι που χρειάζομαι περισσότερο και επομένως ποιους θα πρέπει να προσέχω περισσότερο από τους άλλους και...
-Ποιες υποθέσεις είναι πιο σπουδαίες και χρειάζονται περισσότερο προσοχή»;
Ο ερημίτης άκουσε το βασιλιά, αλλά δεν έδωσε καμιά απάντηση.
Μόνο έφτυσε στις παλάμες του και ξανάρχισε το σκάψιμο.
«Είσαι κουρασμένος», είπε ο βασιλιάς, «άσε με να πάρω την αξίνα και να
δουλέψω εγώ λίγο για σένα».
«Ευχαριστώ», είπε ο ερημίτης και δίνοντας την αξίνα στο βασιλιά κάθησε
κάτω στο χώμα.
Όταν έσκαψε ο βασιλιάς δύο αυλάκια, σταμάτησε και επανέλαβε τα ερωτήματά του.
Ο ερημίτης και πάλι δεν απάντησε, αλλά σηκώθηκε, άπλωσε το χέρι του να πάρει την αξίνα και είπε:
«Ξεκουράσου τώρα λίγο και άσε μένα
να δουλέψω λιγάκι».
Ο βασιλιάς όμως δεν του έδωσε την αξίνα και συνέχισε να σκάβει.
Πέρασε μια ώρα και άλλη μια.
Ο ήλιος άρχισε να δύει πίσω απ’ τα δέντρα και ο βασιλιάς
στο τέλος σφήνωσε την αξίνα στο χώμα και είπε:
«Ήρθα σε σένα σοφέ άνθρωπε για μια απάντηση στα ερωτήματά μου.
Αν δεν μπορείς να μου δώσεις καμιά, πες το μου να γυρίσω στο σπίτι μου».
«Να, κάποιος έρχεται τρέχοντας», είπε ο ερημίτης.
«Ας δούμε ποιος είναι».
Ο βασιλιάς γύρισε και είδε ένα γενειοφόρο άνδρα να έρχεται τρέχοντας από το
δάσος, σφίγγοντας με τα χέρια του το στομάχι του, απ’ το οποίο έτρεχε ποτάμι
το αίμα.
Όταν πλησίασε το βασιλιά, έπεσε λιπόθυμος στο χώμα βγάζοντας έναν ελαφρύ αναστεναγμό.
Ο βασιλιάς και ο ερημίτης ξεκούμπωσαν τα ρούχα του.
Υπήρξε ένα μεγάλο τραύμα στο στομάχι του.
Ο βασιλιάς το έπλυνε όσο καλλίτερα μπορούσε και το έδεσε με το μαντήλι του και με μια πετσέτα που τούδωσε ο ερημίτης.
Αλλά το αίμα δε σταματούσε να τρέχει και ο βασιλιάς ξανά και ξανά άλλαζε τον επίδεσμο, μουσκεμένο από καυτό αίμα, τον έπλενε και ξανάδενε το τραύμα.
Όταν σταμάτησε να τρέχει το αίμα, ο πληγωμένος συνήλθε και ζήτησε κάτι να πιει.
Ο βασιλιάς έφερε φρέσκο νερό και του το έδωσε.
Στο μεταξύ ο ήλιος έδυσε και άρχισε να κρυώνουν.
Έτσι ο βασιλιάς με τη βοήθεια του ερημίτη μετέφερε τον πληγωμένο στην καλύβα και τον ξάπλωσε στο κρεβάτι. Όταν ξάπλωσεστο κρεβάτι ο πληγωμένος, έκλεισε τα μάτια του και ησύχασε, αλλά ο βασιλιάς ήταν τόσο κουρασμένος απ’το περπάτημα και τη δουλεία που είχε κάνε, που κάθησε στο κατώφλι και τον πήρε και αυτόν ο ύπνος τόσο βαθιά, ώστε κοιμήθηκε συνέχεια όλη την καλοκαιριάτικη νύχτα.
Όταν ξύπνησε το πρωί, πέρασε πολλή ώρα πριν μπορέσει να θυμηθεί που ήταν, ή ποιος ήταν ο άγνωστος γενειαφόρος άνδρας που ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και τον κοίταζε έντονα και με φλογισμένα μάτια.
«Συγχώρεσέ με», είπε ο γενειαφόρος άνδρας με μια ασθενική φωνή, όταν είδε
ότι ο βασιλιάς είχε ξυπνήσει και τον κοίταζε.
«Δε σε ξέρω και δεν έχω τίποτε να σου συγχωρήσω», είπε ο βασιλιάς.
«Εσύ δε με ξέρεις, αλλά εγώ σε ξέρω. Είμαι αυτός ο εχθρός σου που ορκίστηκε να
πάρει εκδίκηση από σένα, γιατί εκτέλεσες τον αδελφό του και κατάσχεσες την περιουσία του.
Ήξερα πως είχες πάει μόνος σου να δεις τον ερημίτη και αποφάσισα να σε σκοτώσω στην επιστροφή. Αλλά πέρασε η ημέρα και δεν γύρισες.
Έτσι βγήκα απ’ την ενέδρα μου και έπεσα στους φρουρούς σου και
αυτοί με αναγνώρισαν και με τραυμάτισαν.
Τους ξέφυγα, αλλά θα είχα πεθάνει απ’την αιμορραγία, αν εσύ δεν είχες φροντίσει το τραύμα μου.
Εγώ ήθελα να σε σκοτώσω κι εσύ μου έσωσες την ζωή.
Τώρα, αν ζήσω, κι αν το θέλεις κι εσύ, θα σε υπηρετήσω σαν ο πιο πιστός σου σκλάβος και θα ζητήσω απ’ τους γιους μου να κάνουν το ίδιο. Συγχώρεσέ με».
Ο βασιλιάς ήταν πολύ ευχαριστημένος που είχε συμφιλιωθεί τόσο εύκολα με τον εχθρό του και που είχε κάνει ένα φίλο και όχι μόνο τον συγχώρεσε, αλλά είπε ότι θα έστελνε τους υπηρέτες του και το προσωπικό του γιατρό να τον φροντίσουν και υποσχέθηκε να του ξαναδώσει την περιουσία του.
Αφού έφυγε απ’τον πληγωμένο ο βασιλιάς, πήγε έξω στον εξώστη και κοίταξε τριγύρω να βρει τον ερημίτη.
Ήθελε πριν φύγει, να τον παρακαλέσει ακόμη μια φορά να απαντήσει στα ερωτήματα που του είχε κάνει.
Ο ερημίτης ήταν έξω γονατισμένος και φύτευε σπόρους στ’ αυλάκια που ‘χαν σκαφτεί την προηγούμενη μέρα.
Ο βασιλιάς τον πλησίασε και του είπε:
«Για τελευταία φορά σε παρακαλώ
απάντησε στα ερωτήματά μου, σοφέ άνθρωπε».
«Μα έχουν ήδη απαντηθεί»,είπε ο ερημίτης, σκύβοντας ακόμα στ’ αδύνατα πόδια του και κοιτάζοντας προς το βασιλιά που στεκόταν μπροστά του.
«Πως απαντήθηκαν; Τι εννοείς;», είπε ο βασιλιάς.
«Δε βλέπεις;», απάντησε ο ερημίτης.
«Αν δεν είχε λυπηθεί χθες την αδυναμία μου και δεν είχες σκάψει για μένα τ’ αυλάκια, αλλά είχες φύγει, αυτός ο άνθρωπος θα σου είχε επιτεθεί και θα είχες μετανοιώσει που δεν έμεινες μαζί μου.
Έτσι η πιο σπουδαία στιγμή ήταν όταν έσκαβες τ’αυλάκια, κι εγώ ήμουν ο πιο σπουδαίος άνθρωπος και το να μου κάνεις καλό ήταν η πιο σπουδαία δουλειά.
Ύστερα, όταν αυτός ο άνθρωπος ήρθε σε μας, η πιο σπουδαία στιγμή ήταν όταν τον φρόντιζες, γιατί αν δεν είχες δέσει το τραύμα του, θα πέθαινε χωρίς να συμφιλιωθεί μαζί σου.
Έτσι αυτό ήταν ο πιο σπουδαίος άνθρωπος και αυτό που έκανες γι’ αυτόν ήταν η πιο σπουδαία δουλειά.
Να θυμάσαι λοιπόν:
Υπάρχει μόνο μία στιγμή που είναι η πιο σπουδαία, το παρόν.
Είναι η πιο σπουδαία στιγμή, γιατί είναι η μόνη πάνω στην οποία έχεις κάποια δύναμη.
Ο πιο αναγκαίος άνθρωπος είναι αυτός μαζί με τον οποίο βρίσκεσαι, γιατί κανένας άνθρωπος δεν ξέρει αν θα έχει ποτέ πάρε-δώσε με κάποιον άλλο.
Και το πιο σπουδαίο πράγμα είναι να του κάνεις καλό, γιατί μόνο γι’αυτό το σκοπό έχεις έλθει σ’αυτόν τον κόσμο!».
Πηγή:http://78dim-athin.att.sch.gr/page22/page23/files/039b0395039f039d03a4039f03a3-03a4039f039b03a303a4039f0399-2.pdf
Μια φορά και έναν καιρό, ένας βασιλιάς σκέφτηκε ότι αν ήξερε πάντοτε την κατάλληλη στιγμή για ν’αρχίζει κάτι, αν ήξερε ποιοι είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για ν’ ακούει και ποιοι είναι εκείνοι που θάπρεπε ν’ αποφεύγει και πάνω από όλα αν ήξερε πάντοτε ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα να κάνει, δε θα αποτύχαινε σε ό,τι επιχειρούσε.
Και όταν του ήρθε αυτή η σκέψη, φρόντισε να διακηρυχθεί σε ολόκληρο το
βασίλειό του ότι θα έδινε σπουδαία αμοιβή σ’εκείνον που θα του μάθαινε ποια
είναι η κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, ποιοι είναι οι πιο αναγκάιοι άνθρωποι και πως θα μπορούσε να ξέρει ποιό είναι το πιο σπουδαίο πράγμα να κάνει.
Και ήλθαν σοφοί άνθρωποι στο βασιλιά, αλλά όλοι έδωσαν διαφορετικές
απαντήσεις στα ερωτήματα.
Σ’ απάντηση του πρώτου ερωτήματος, μερικοί είπαν ότι για να ξέρει κανείς την κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, πρέπει να φτιάξει προκαταβολικά ένα πρόγραμμα ημερών, μηνών και ετών και να το ακολόυθήσει πιστά.
Μόνον έτσι, είπαν αυτοί, θα μπορούσε να γίνει το κάθε τι στην κατάλληλη στιγμή.
Άλλοι δήλωσαν ότι θα ήταν αδύνατο ν’αποφασίσει κανείς εκ των προτέρω την κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, αλλά αν δεν αφήσει τον εαυτό του να απορροφηθεί σε μάταιες ενασχολήσεις, θα μπορούσε πάντοτε να προσέχει τι συμβαίνει και τότε να κάνει ό,τι θα ήταν αναγκαίο.
Άλλοι πάλι είπαν, ότι όσο κι αν πρόσεχε ο βασιλιάς ό,τι συμβαίνει, θα ήταν αδύνατο σε έναν άνθρωπο να αποφασίζει σωστά ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, γι΄ αυτό θάπρεπε να έχει ένα συμβούλιο από σοφούς ανθρώπους, που θα τον βοηθούσαν να καθορίσει την κατάλληλη στιγμή για κάθε τι.
Αλλά πάλι, άλλοι του είπαν ότι υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δε θα μπορούσαν να περιμένουν να εξεταστούν από ένα συμβούλιο και για τα οποία πρέπει κανείς να αποφασίσει αμέσως αν θα τα επιχειρήσει ή όχι.
Για να μπορεί να όμως κανείς να το αποφασίσει αυτό, πρέπει να γνωρίζει εκ των προτέρω τι πρόκειται να συμβεί.
Μόνο μάγοι μπορούν να το κάνουν αυτό και γι’ αυτό, για να ξέρει κανείς την κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, πρέπει να συμβουλεύεται μάγους.
Εξ ίσου ποικίλες ήταν οι απαντήσεις και στο δεύτερο ερώτημα.
Μερικοί είπαν ότι οι άνθρωποι που χρειάζεται περισσότερο ο βασιλιάς είναι οι σύμβουλοί του, άλλοι οι ιερείς, άλλοι οι γιατροί, ενώ άλλοι είπαν ότι πιο αναγκαίοι είναι οι πολεμιστές.
Στο τρίτο ερώτημα για το ποιά είναι πιο σπουδαία ενασχόληση, μερικοί απάντησαν ότι πιο σπουδαίο πράγμα στο κόσμο είναι οι επιστήμες.
Άλλοι είπαν ότι είναι η πολεμική επιδεξιότητα, και άλλοι πάλι ότι είναι η θρησκευτική λατρεία.
Όλες οι απαντήσεις ήταν διαφορετικές και ο βασιλιάς δε συμφώνησε σε καμιά
απ’ αυτές και σε καμιά δεν έδωσε σημασία.
Αλλά θέλοντας ακόμη να βρει τις σωστές απαντήσεις, αποφάσισε να συμβουλευτεί έναν ερημίτη πολύ γνωστό για την σοφία του.
Ο ερημίτης ζούσε σ’ ένα δάσος απ’ το οποίο δεν απομακρυνόταν ποτέ και δε δεχόταν παρά τους απλούς ανθρώπους.
Έτσι ο βασιλιάς ντύθηκε απλά ρούχα και πριν φτάσει στο κελί του ερημίτη, κατέβηκε απ’ τ’ άλογό του, άφησε πίσω τη φρουρά και πήγε μόνος του.
‘Οταν πλησίασε ο βασιλιάς, ο ερημίτης έσκαβε τη γη μπροστά στην καλύβα του.
Όταν είδε το βασιλιά, τον χαιρέτησε και συνέχισε να σκάβει.
Ο ερημίτης ήταν άνθρωπος ασθενικός και αδύνατος και κάθε φορά που σφήνωνε την
αξίνα του στην γη για να σηκώσει λίγο χώμα, ανάπνεε βαριά.
Ο βασιλιάς τον πλησίασε και του είπε:
«Ήρθα σε σένα σοφέ ερημίτη για να σε
ρωτήσω τρία πράγματα:
-Πώς θα μάθω να κάνω το κατάλληλο πράγμα στην κατάλληλη στιγμή
-Ποιοι είναι οι άνθρωποι που χρειάζομαι περισσότερο και επομένως ποιους θα πρέπει να προσέχω περισσότερο από τους άλλους και...
-Ποιες υποθέσεις είναι πιο σπουδαίες και χρειάζονται περισσότερο προσοχή»;
Ο ερημίτης άκουσε το βασιλιά, αλλά δεν έδωσε καμιά απάντηση.
Μόνο έφτυσε στις παλάμες του και ξανάρχισε το σκάψιμο.
«Είσαι κουρασμένος», είπε ο βασιλιάς, «άσε με να πάρω την αξίνα και να
δουλέψω εγώ λίγο για σένα».
«Ευχαριστώ», είπε ο ερημίτης και δίνοντας την αξίνα στο βασιλιά κάθησε
κάτω στο χώμα.
Όταν έσκαψε ο βασιλιάς δύο αυλάκια, σταμάτησε και επανέλαβε τα ερωτήματά του.
Ο ερημίτης και πάλι δεν απάντησε, αλλά σηκώθηκε, άπλωσε το χέρι του να πάρει την αξίνα και είπε:
«Ξεκουράσου τώρα λίγο και άσε μένα
να δουλέψω λιγάκι».
Ο βασιλιάς όμως δεν του έδωσε την αξίνα και συνέχισε να σκάβει.
Πέρασε μια ώρα και άλλη μια.
Ο ήλιος άρχισε να δύει πίσω απ’ τα δέντρα και ο βασιλιάς
στο τέλος σφήνωσε την αξίνα στο χώμα και είπε:
«Ήρθα σε σένα σοφέ άνθρωπε για μια απάντηση στα ερωτήματά μου.
Αν δεν μπορείς να μου δώσεις καμιά, πες το μου να γυρίσω στο σπίτι μου».
«Να, κάποιος έρχεται τρέχοντας», είπε ο ερημίτης.
«Ας δούμε ποιος είναι».
Ο βασιλιάς γύρισε και είδε ένα γενειοφόρο άνδρα να έρχεται τρέχοντας από το
δάσος, σφίγγοντας με τα χέρια του το στομάχι του, απ’ το οποίο έτρεχε ποτάμι
το αίμα.
Όταν πλησίασε το βασιλιά, έπεσε λιπόθυμος στο χώμα βγάζοντας έναν ελαφρύ αναστεναγμό.
Ο βασιλιάς και ο ερημίτης ξεκούμπωσαν τα ρούχα του.
Υπήρξε ένα μεγάλο τραύμα στο στομάχι του.
Ο βασιλιάς το έπλυνε όσο καλλίτερα μπορούσε και το έδεσε με το μαντήλι του και με μια πετσέτα που τούδωσε ο ερημίτης.
Αλλά το αίμα δε σταματούσε να τρέχει και ο βασιλιάς ξανά και ξανά άλλαζε τον επίδεσμο, μουσκεμένο από καυτό αίμα, τον έπλενε και ξανάδενε το τραύμα.
Όταν σταμάτησε να τρέχει το αίμα, ο πληγωμένος συνήλθε και ζήτησε κάτι να πιει.
Ο βασιλιάς έφερε φρέσκο νερό και του το έδωσε.
Στο μεταξύ ο ήλιος έδυσε και άρχισε να κρυώνουν.
Έτσι ο βασιλιάς με τη βοήθεια του ερημίτη μετέφερε τον πληγωμένο στην καλύβα και τον ξάπλωσε στο κρεβάτι. Όταν ξάπλωσεστο κρεβάτι ο πληγωμένος, έκλεισε τα μάτια του και ησύχασε, αλλά ο βασιλιάς ήταν τόσο κουρασμένος απ’το περπάτημα και τη δουλεία που είχε κάνε, που κάθησε στο κατώφλι και τον πήρε και αυτόν ο ύπνος τόσο βαθιά, ώστε κοιμήθηκε συνέχεια όλη την καλοκαιριάτικη νύχτα.
Όταν ξύπνησε το πρωί, πέρασε πολλή ώρα πριν μπορέσει να θυμηθεί που ήταν, ή ποιος ήταν ο άγνωστος γενειαφόρος άνδρας που ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και τον κοίταζε έντονα και με φλογισμένα μάτια.
«Συγχώρεσέ με», είπε ο γενειαφόρος άνδρας με μια ασθενική φωνή, όταν είδε
ότι ο βασιλιάς είχε ξυπνήσει και τον κοίταζε.
«Δε σε ξέρω και δεν έχω τίποτε να σου συγχωρήσω», είπε ο βασιλιάς.
«Εσύ δε με ξέρεις, αλλά εγώ σε ξέρω. Είμαι αυτός ο εχθρός σου που ορκίστηκε να
πάρει εκδίκηση από σένα, γιατί εκτέλεσες τον αδελφό του και κατάσχεσες την περιουσία του.
Ήξερα πως είχες πάει μόνος σου να δεις τον ερημίτη και αποφάσισα να σε σκοτώσω στην επιστροφή. Αλλά πέρασε η ημέρα και δεν γύρισες.
Έτσι βγήκα απ’ την ενέδρα μου και έπεσα στους φρουρούς σου και
αυτοί με αναγνώρισαν και με τραυμάτισαν.
Τους ξέφυγα, αλλά θα είχα πεθάνει απ’την αιμορραγία, αν εσύ δεν είχες φροντίσει το τραύμα μου.
Εγώ ήθελα να σε σκοτώσω κι εσύ μου έσωσες την ζωή.
Τώρα, αν ζήσω, κι αν το θέλεις κι εσύ, θα σε υπηρετήσω σαν ο πιο πιστός σου σκλάβος και θα ζητήσω απ’ τους γιους μου να κάνουν το ίδιο. Συγχώρεσέ με».
Ο βασιλιάς ήταν πολύ ευχαριστημένος που είχε συμφιλιωθεί τόσο εύκολα με τον εχθρό του και που είχε κάνει ένα φίλο και όχι μόνο τον συγχώρεσε, αλλά είπε ότι θα έστελνε τους υπηρέτες του και το προσωπικό του γιατρό να τον φροντίσουν και υποσχέθηκε να του ξαναδώσει την περιουσία του.
Αφού έφυγε απ’τον πληγωμένο ο βασιλιάς, πήγε έξω στον εξώστη και κοίταξε τριγύρω να βρει τον ερημίτη.
Ήθελε πριν φύγει, να τον παρακαλέσει ακόμη μια φορά να απαντήσει στα ερωτήματα που του είχε κάνει.
Ο ερημίτης ήταν έξω γονατισμένος και φύτευε σπόρους στ’ αυλάκια που ‘χαν σκαφτεί την προηγούμενη μέρα.
Ο βασιλιάς τον πλησίασε και του είπε:
«Για τελευταία φορά σε παρακαλώ
απάντησε στα ερωτήματά μου, σοφέ άνθρωπε».
«Μα έχουν ήδη απαντηθεί»,είπε ο ερημίτης, σκύβοντας ακόμα στ’ αδύνατα πόδια του και κοιτάζοντας προς το βασιλιά που στεκόταν μπροστά του.
«Πως απαντήθηκαν; Τι εννοείς;», είπε ο βασιλιάς.
«Δε βλέπεις;», απάντησε ο ερημίτης.
«Αν δεν είχε λυπηθεί χθες την αδυναμία μου και δεν είχες σκάψει για μένα τ’ αυλάκια, αλλά είχες φύγει, αυτός ο άνθρωπος θα σου είχε επιτεθεί και θα είχες μετανοιώσει που δεν έμεινες μαζί μου.
Έτσι η πιο σπουδαία στιγμή ήταν όταν έσκαβες τ’αυλάκια, κι εγώ ήμουν ο πιο σπουδαίος άνθρωπος και το να μου κάνεις καλό ήταν η πιο σπουδαία δουλειά.
Ύστερα, όταν αυτός ο άνθρωπος ήρθε σε μας, η πιο σπουδαία στιγμή ήταν όταν τον φρόντιζες, γιατί αν δεν είχες δέσει το τραύμα του, θα πέθαινε χωρίς να συμφιλιωθεί μαζί σου.
Έτσι αυτό ήταν ο πιο σπουδαίος άνθρωπος και αυτό που έκανες γι’ αυτόν ήταν η πιο σπουδαία δουλειά.
Να θυμάσαι λοιπόν:
Υπάρχει μόνο μία στιγμή που είναι η πιο σπουδαία, το παρόν.
Είναι η πιο σπουδαία στιγμή, γιατί είναι η μόνη πάνω στην οποία έχεις κάποια δύναμη.
Ο πιο αναγκαίος άνθρωπος είναι αυτός μαζί με τον οποίο βρίσκεσαι, γιατί κανένας άνθρωπος δεν ξέρει αν θα έχει ποτέ πάρε-δώσε με κάποιον άλλο.
Και το πιο σπουδαίο πράγμα είναι να του κάνεις καλό, γιατί μόνο γι’αυτό το σκοπό έχεις έλθει σ’αυτόν τον κόσμο!».
Πηγή:http://78dim-athin.att.sch.gr/page22/page23/files/039b0395039f039d03a4039f03a3-03a4039f039b03a303a4039f0399-2.pdf
Δυο πολύ ωραία "ποιήματα".
Τα βρήκα στο www.trelogiannis.blogspot.com
τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα και για το περιεχόμενό τους και για το ότι τα εχει γράψει ένας μητροπολίτης και παρότι στο χώρο του συνηθίζεται ένα πιο συντηρητικό γράψιμο, αυτά αποτελούν μια ευχάριστη έκπληξη και αποπνέουν έναν αέρα ελευθερίας με τη γλώσσα τους και το καυστικό χιούμορ τους .
"ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ
Ξεκίνησαμε μ΄ έναν μέλανα ζωμό κι ένα «μόλων λαβέ»
φθάσαμε αισίως στο «εν τούτω νίκα» και σε μια Αγία Σοφιά
προχωρήσαμε σε ένα «ελευθερία ή θάνατος»
με ένα τσίπουρο και ένα ξερίχι
ανεβήκαμε σε ένα «όχι!» και σε ένα «αέρα!»
με κρυοπαγήματα πυρπολημένου στήθους
ξελαρυγγιαστήκαμε φωνάζοντας «ψωμί,παιδεία, ελευθερία»,
για να καβαλικέψουμε, επί τέλους! Ένα αστραφτερό καλάμι
διπλού διαφορικού ελληναράδικο, φιλοσοφούντες φραπεστί,
ρεβόμενοι αστακομακαρονάδα και τιραμισού πατροπαράδοτο,
ώσπου να προσγειωθούμε- oh Mon Dieu!
σε ένα «ό,τι έχετε ευχαρίστηση!»
Ξεκίνησαμε μ΄ έναν μέλανα ζωμό κι ένα «μόλων λαβέ»
φθάσαμε αισίως στο «εν τούτω νίκα» και σε μια Αγία Σοφιά
προχωρήσαμε σε ένα «ελευθερία ή θάνατος»
με ένα τσίπουρο και ένα ξερίχι
ανεβήκαμε σε ένα «όχι!» και σε ένα «αέρα!»
με κρυοπαγήματα πυρπολημένου στήθους
ξελαρυγγιαστήκαμε φωνάζοντας «ψωμί,παιδεία, ελευθερία»,
για να καβαλικέψουμε, επί τέλους! Ένα αστραφτερό καλάμι
διπλού διαφορικού ελληναράδικο, φιλοσοφούντες φραπεστί,
ρεβόμενοι αστακομακαρονάδα και τιραμισού πατροπαράδοτο,
ώσπου να προσγειωθούμε- oh Mon Dieu!
σε ένα «ό,τι έχετε ευχαρίστηση!»
"Σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια τὰ μοιραῖα,
τὰ παρακεντέδικα,
τὰ ζηλεμένα χρόνια τῆς Τρόϊκας,
ἡ δόξα μὲ τ’ ἀθάνατα φτερά,
ποὺ στὴν Ἑλλάδα πάντα,
ὡς γνωστόν, περιπατεῖ,
στεφάνια πλέκει μ’ ἄνθη θαλερά
καὶ στεφανώνει τοὺς κατακοίτους
τοῦ πνεύματος,
τοὺς ἀριστεῖς τῆς ἁρπαχτῆς,
τοὺς παγκρατιστὲς τῆς λούφας
καὶ τῆς μίζας,
τοὺς παραλύτους τοῦ ἤθους,
τοὺς βαθυστόχαστους ἀναλυτὲς
τοῦ κεκρυμμένου μυστηρίου τοῦ φραπὲ
καὶ ὅλους τοὺς χρυσόπαστους
ἐπιφανεῖς φελλοὺς
ποὺ κοσμοῦν τὴν πανωραία
τῆς Δημοκρατίας μας ἀτμόσφαιρα,
τοῦ νοήμονος κοινοῦ χειροκροτοῦντος
αὐτοπροαιρέτως καὶ ἐπιψηφίζοντος.
-Glory, glory hallelujah!...
Δυὸ ζευγάρια, πέντε βούγια!
Glory, glory hallelujah!...
Νὰ ὁ ταμπλᾶς μὲ τὰ κουλούρια!
Glory, glory, γιούργια, γιούργια!
τὰ παρακεντέδικα,
τὰ ζηλεμένα χρόνια τῆς Τρόϊκας,
ἡ δόξα μὲ τ’ ἀθάνατα φτερά,
ποὺ στὴν Ἑλλάδα πάντα,
ὡς γνωστόν, περιπατεῖ,
στεφάνια πλέκει μ’ ἄνθη θαλερά
καὶ στεφανώνει τοὺς κατακοίτους
τοῦ πνεύματος,
τοὺς ἀριστεῖς τῆς ἁρπαχτῆς,
τοὺς παγκρατιστὲς τῆς λούφας
καὶ τῆς μίζας,
τοὺς παραλύτους τοῦ ἤθους,
τοὺς βαθυστόχαστους ἀναλυτὲς
τοῦ κεκρυμμένου μυστηρίου τοῦ φραπὲ
καὶ ὅλους τοὺς χρυσόπαστους
ἐπιφανεῖς φελλοὺς
ποὺ κοσμοῦν τὴν πανωραία
τῆς Δημοκρατίας μας ἀτμόσφαιρα,
τοῦ νοήμονος κοινοῦ χειροκροτοῦντος
αὐτοπροαιρέτως καὶ ἐπιψηφίζοντος.
-Glory, glory hallelujah!...
Δυὸ ζευγάρια, πέντε βούγια!
Glory, glory hallelujah!...
Νὰ ὁ ταμπλᾶς μὲ τὰ κουλούρια!
Glory, glory, γιούργια, γιούργια!
Πειραιάς, 6-4-2011
Μητροπολίτου Προικοννήσου π.Ιωσή
Μητροπολίτης Προικοννήσου π.Ιωσήφ
Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
Η έκθεση φωτογραφίας των μαθητων του Λυκείου Σπετσών.
Οι φωτογραφίες ήταν πολύ όμορφες και αναγραφόταν πάνω από κάθε ενότητα ο αντίστοιχος στίχος του ποιητή που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης . Μπράβο στα παιδιά και στους υπεύθυνους καθηγητές. Η έκθεση θα παραμείνει και τις επόμενες δυο μέρες και αξίζει να την δείτε όλοι, διότι και θα την απολαύσετε και θα ενθαρρύνετε τα παιδιά να συνεχίσουν να ασχολούνται με την τέχνη .
Ένα σπετσιώτικο "βιντεοκλιπάκι"από τους "ταξιδευτές".
Θα αναγνωρίσετε πρόσωπα και τοπία.
Παιδιά εεε, που θα πάτε;; Εδώ βρε είναι τα καλύτερα..
Κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.youtube.com/watch?v=mqiX_J1qaoM
Παιδιά εεε, που θα πάτε;; Εδώ βρε είναι τα καλύτερα..
Κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.youtube.com/watch?v=mqiX_J1qaoM
H απάντηση του κ. Πέτρου Χαριτάτου για τα μονοπάτια.
Στο blog προσπαθούμε να τηρούμε τη δημοσιογραφική δεοντολογία και προωθούμε την ελέυθερη έκφραση όλων των απόψεων και το διάλογο.
Ο κ. Πέτρος Χαριτάτος ( από λεπτότητα δεν αναφέραμε το όνομά του, αλλά αφού ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα, το δημοσιεύουμε), μας έστειλε "προς δημοσίευσιν" την απάντησή του, την οποία και δημοσιεύουμε, πάλι χωρίς δικά μας σχόλια. Τα δικά μας σχόλια θα γίνουν σε ιδιαίτερη ανάρτηση και δεν θα έχουν σχέση ούτε με τον Πέτρο, ούτε με την Ελληνική Εταιρεία.
"
1. Ας ελέγξουμε μαζί τα πραγματικά γεγονότα.
«Αθήνα, 15 Μαΐου 2011
Αρ. Πρωτ. 355 /Ε.Ε.
Προς: Κύριο Πέτρο Χαριτάτο
Απάντηση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού
στο δημοσίευμα της ιστοσελίδας του Π. Χαριτάτου «όψεις και απόψεις στις Σπέτσες»
Κύριε Χαριτάτο,
Λυπούμεθα που προσυπογράψατε ένα κείμενο με σημαντικές ανακρίβειες, χωρίς να κάνετε ένα τηλεφώνημα προς την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού προς έλεγχο των πραγματικών γεγονότων.»
(Επιστρέφω τη φιλοφρόνηση. Τα «πραγματικά γεγονότα» είναι οι πράξεις και όχι τα λόγια. Κι οι πράξεις της ΕλλΕτ στο θέμα ‘μονοπάτια’ ήταν δυστυχώς επιζήμιες για τις Σπέτσες τόσο το 2005 όσο και το 2011. Γράφω ‘δυστυχώς’ διότι είχαμε υψηλές προσδοκίες απο μια οργάνωση που σε πολλά άλλα μέρη έκανε σημαντικά έργα που τής έδωσαν φήμη και κύρος. Πουθενά όμως το κύρος δεν προφυλάσσει τους ανθρώπους απο το να κάνουν λάθος χειρισμούς. Όταν αυτό συμβεί, άλλος το αναγνωρίζει κι αυξάνει την εγκυρότητά του. Ενώ άλλος πεισμώνει πως επειδή διαθέτει κύρος, τα λάθη του ποτέ δεν είναι λάθη, κι όποιος τα επισημαίνει «προσυπογράφει σημαντικές ανακρίβειες».
Όσον αφορά λοιπόν τις Σπέτσες, μακάρι να είχε πράξει η ΕλλΕτ αυτά που είχε υποσχεθεί. Διότι τότε το όνομά της εδώ θα ήταν σεβαστό, οι Σπέτσες θα είχαν οφεληθεί, και όσοι θελήσαμε να δουλέψουμε πλάι της θα νιώθαμε περηφάνεια αντί για απογοήτευση.
Τι θέλατε λοιπόν κ. Μιχαήλ να ελέγξω μ’ένα τηλεφώνημα; Ποιόν να ρωτούσα; Τους ιδρυτές της ΕλλΕτ που δημιούργησαν ελπίδες και τις χαντάκωσαν; Ή εσάς που ό,τι ξέρετε για το θέμα, σάς το λένε εκείνοι; Γι’αυτό η προτροπή σας, τελικά, δεν απευθύνεται σε μένα αλλά στον ανυποψίαστο τρίτο αναγνώστη, για να τού υποβάλει πλαγίως την ιδέα ότι η ΕλλΕτ απαντά σε κάποιον που δεν ξέρει τι λέει.
Ας πάρουμε το θέμα απο την αρχή. Το 2004 οι ιδρυτές της ΕλλΕτ (που έχουν σπίτι στις Σπέτσες) αφού διάβασαν το βιβλίο μου ‘Ανεξερεύνητες Σπέτσες’ στο οποίο συνέβαλαν πάνω απο 100 Σπετσιώτες (σελ. 12-13), μού ζήτησαν να τούς γνωρίσω πρόσωπα που θα ενδιαφέρονταν να συστήσουν μια Τοπική Επιτροπή για ν’ασχοληθεί με θέματα περιβάλλοντος (λ.χ. ανακύκλωση) ή πολιτισμού (λ.χ. διάσωση κάποιου κτιρίου). Το σχήμα ήταν λογικό και μάς έπεισε: η ΕλλΕτ έχει τοπικές επιτροπές που ξέρουν τα συγκεκριμένα θέματα και αυτές τις στηρίζει η κεντρική οργάνωση που μάς κάλεσαν να την επισκεφθούμε στην Αθήνα, με ειδικούς, αρχιτέκτονες, κοινωνιολόγους και συμβούλους με ισχυρές προσβάσεις. Δεχτήκαμε λοιπόν να συστήσουμε την Τοπική Επιτροπή ζητώντας ν’ασχοληθεί εδώ η ΕλλΕτ με κάτι που δεν υπάρχει αλλού, κάτι μοναδικό για τις Σπέτσες και για την Ελλάδα. Δηλαδή με τα καρνάγια όπου χτίστηκε ο στόλος της Επανάστασης. Αυτά να διασώσουμε! Έναν τέτοιο υψηλό στόχο, οι ιδρυτές τον αγκάλιασαν με ενθουσιασμό. Μάς καλλιέργησαν μεγάλες ελπίδες μιλώντας για τις υψηλές τους διασυνδέσεις στο κράτος και για τους γενναιόδωρους φίλους τους. Μάς ενθάρρυναν να μελετήσουμε τρια πράγματα: (1) το μάρκετιγκ με σύνθημα ‘Αγοράστε σπετσιώτικο τρεχαντήρι’ για να έχουν παραγγελίες τα καρνάγια και να πάρουνε τα πάνω τους, (2) το σχέδιο για να χτιστεί ένα πλοίο του 21 σαν τον Αγαμέμνονα της Μπουμπουλίνας ως προβολή για τα καρνάγια, τις Σπέτσες και την Ελλάδα, και (3) όσα χρειάζονται για να τροποποιηθεί ο νόμος ώστε να μην κινδυνεύουν πια τα καρνάγια.
Η εκστρατεία μας ξεκίνησε μ’ένα καλαίσθητο τρίπτυχο φυλλάδιο για τα καρνάγια (στις φωτογραφίες πιο κάτω, κάντε κλικ για μεγέθυνση) με την καλλιτεχνική επιμέλεια της Λένας Κούτση και με κείμενο του Φίλιππου Δεμερτζή-Μπούμπουλη, που το μοιράσαμε σε χιλιάδες αντίτυπα .http://spetses.files.wordpress.com/2011/05/triptyxo-karnagia-1.jpg,
http://spetses.files.wordpress.com/2011/05/triptyxo-karnagia-2.jpg
Όμως κάποιοι αντέδρασαν. Είχαν χτίσει πολυτελείς βίλλες κοντά στα καρνάγια που, έστω και φυτοζωόντας, τους ενοχλούσαν (!) με τα πριόνια και τα σκεπάρνια τους, κι έτσι ευχή τους ήταν να τα διώξουν. Φυσικά, είδαν αρνητικά την πρόθεση της ΕλλΕτ να τους δώσει μια νεα πνοή. Η μόνη λογική εξήγηση για όσα ακολούθησαν, είναι ότι αντιμετώπισαν οι ιδρυτές ένα ωμό δίλημμα. Να επιμείνουν στον αρχικό σκοπό, δηλαδή να προστατέψουν και ν’αναδείξουν μια μοναδική εθνική περιουσία; Ή να διατηρήσουν τις φιλίες τους με τους άρχοντες της Μπάλτιζας; Προτίμησαν το δεύτερο, αλλά μάς το απέκρυψαν.
Το απέκρυψαν διότι παράλληλα εμείς ετοιμάζαμε την πρόταση στο Υπουργείο Πολιτισμού για να τροποποιήσει το νόμο που αφορά τα καρνάγια και να απαγορεύσει κάθε άλλη χρήση στους χώρους τους. Η σχετική μελέτη μας περιείχε ιστορικά ντοκουμέντα και παλιές φωτογραφίες απο το Αρχείο Σπετσών, σφραγισμένες απο την προϊσταμένη του κα. Κουμπή. Την παραδόσαμε στους ιδρυτές που θα την έδιναν σε δικούς τους ανθρώπους στο Υπουργείο Πολιτισμού για να προχωρήσουν το θέμα.
Κατόπιν, όταν ρωτούσαμε για το θέμα, μάς λέγαν πως είναι σε καλό δρόμο, ενώ στην πραγματικότητα το είχαν θάψει – κάτι που το μάθαμε με μεγάλη καθυστέρηση, όταν αρχίσαμε να ανησυχούμε. Μάλιστα, πριν λίγες μέρες, όταν στείλαν γράμμα (5.5.2011) για να μεταπείσουν τα μέλη της Τοπικής Επιτροπής που παραιτήθηκαν πρόσφατα, έριξαν το φταίξιμο σε… μια εθελόντρια που είχε αποχωρήσει.
Το συμπέρασμα είναι απλό: αρχικά η ηγεσία της ΕλλΕτ θέλησε πράγματι να βοηθήσει τα καρνάγια, αλλά κάποια στιγμή την μετάπεισαν οι φίλοι της. Όμως αντί να μάς πει την αλήθεια, μάς αποκοίμιζε. Κι έτσι δεν αναζητήσαμε άλλους συμμάχους διότι μάς εστήριζε – πιστεύαμε – μιά σοβαρή και ικανή οργάνωση που ήθελε κι αυτή να φτιαχτεί το πλοίο του 21, να ζωντανέψουν τα καρνάγια και να τα προστατεύει ο νόμος.)
2 – Λέτε πως τα μονοπάτια δεν έχουν σχέση με τα μονοπάτια. Γιατί;
«Στο κείμενό σας δεν αναγνωρίζετε το αναμφισβήτητο γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά συνέχεια μεταξύ της απλής πρότασης που έκανε η Τοπική Επιτροπή Σπετσών για τα μονοπάτια στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος το 2005 και που απέρριψε το Ίδρυμα το 2006, και της σημερινής επιστημονικής μελέτης-πρότασης της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ σε σχέση με τις Σπέτσες που χρονολογείται από τον Ιανουάριο 2011, δηλαδή, με διαφορά πέντε με έξι έτη.»
(Διερωτώμαι γιατί σάς απασχολεί τόσο πολύ, να αποσυνδέσετε τη δική μας δουλειά για τα μονοπάτια, απο την πρόταση για μονοπάτια που έκανε πρόσφατα η ΕλλΕτ προς το Δήμο Σπετσών. Κραδαίνετε τη λέξη «αναμφισβήτητο» σαν να μπορούσε η κακομοίρα να σβύσει το γεγονός πως τα δυο συνδέονται. Συνδέονται πρώτο διότι μοιάζουν σε όλα: διάνοιξη, σηματοδότηση, ανάδειξη, χάρτης και οδηγός. Δεύτερο διότι οι ασχολίες της ΕλλΕτ με άλλα μονοπάτια, όλες ακολούθησαν την πρότασή μας του 2005. Τρίτο και κυριότερο: αν δεν υπήρχε σαφής σχέση, τότε γιατί η ηγεσία της ΕλλΕτ απέφυγε την Τοπική Επιτροπή όταν ήρθε να μιλήσει στο Δήμο για τα μονοπάτια; Ας απαντήσω: διότι η ΕλλΕτ θέλησε να δείξει πως έφερνε μια πρωτότυπη δική της ιδέα, δίχως κάποιος να αντιλέγει, προσδοκώντας πως ο Δήμος θα την αφήσει να ηγεμονεύσει σ’αυτό το θέμα.
Κάνετε επίσης μια πλάγια προσπάθεια να μάς υποβαθμίσετε, παραβάλλοντας τη δική μας «απλή πρόταση» με τη δική σας «επιστημονική μελέτη-πρόταση». Και σε άλλα σημεία της επιστολής σας, προσπαθείτε να υποβάλετε έντεχνα την εντύπωση ότι απο τη μια μιλάνε αυθεντίες (εσείς) κι απο την άλλη αδαείς (εμείς). Αλλά αυτές τις σοφιστείες θα τις δούμε καλύτερα στη συνέχεια του διαλόγου μας.
Ερχόμαστε στην απόρριψη της πρότασης για μονοπάτια απο το Ίδρυμα Νιάρχου. Όταν το 2005 φτιάξαμε το πλάνο για τα μονοπάτια, οι ιδρυτές είπαν πως αυτοί θ’ασχοληθούν με τη χρηματοδότηση. Μάς ζήτησαν και υπογράψαμε το πρώτο σχέδιο με τις 10 διαδρομές για να το δώσουν στο Ίδρυμα Νιάρχου. Όταν απορρίφτηκε, μάς είπαν να φτιάξουμε ένα πιο μικρό με 3 διαδρομές για να το υποβάλουν στο Ίδρυμα Λεβέντη. Κι αυτό απορρίφτηκε, μάς είπαν. Κι ύστερα ζήτησαν να φτιάξουμε μια πρόταση με μόνο 1 διαδρομή για να μαζέψουν κάποιο μικρό ποσό απο τον φιλικό τους κύκλο. Την φτιάξαμε, τους τη δώσαμε, κι εκεί κάπου τους χάσαμε. Αφελείς και εύπιστοι μπροστά στο κύρος των ιδρυτών, δεν είχαμε αντιληφθεί το θάψιμο. Αργότερα μάθαμε γιατί τορπίλλησαν το θέμα: διότι για τα μονοπάτια εμείς βλέπαμε τους κυνηγούς ως φυσικούς συμμάχους, ενώ τους αντιπαθούσαν οι φίλοι και χορηγοί των ιδρυτών της ΕλλΕτ που έχουν σπίτια στις Σπέτσες.
Σήμερα που βλέπω πλέον τη συνολική εικόνα, πιστεύω πως τα σχέδια μας για τα καρνάγια και για τα μονοπάτια θα είχαν καλύτερη τύχη αν τα είχαν χειριστεί άλλα πρόσωπα στην ΕλλΕτ – άλλος για την υλοποίηση και άλλος για τη χρηματοδότηση. Οι συγκρούσεις τότε ανάμεσα στους δυο ρόλους θα γινόντουσαν ανοιχτά, θα τις ξέραμε και θα μάς έπεφτε λόγος. Όμως όταν τους δυο ρόλους αναλαμβάνει το ίδιο πρόσωπο, τότε η σύγκρουση γίνεται υπόγεια. Μάς άφησε στο σκοτάδι, ζύγισε τα αντίθετα κριτήρια και προτίμησε τις ‘λύσεις’ που είδαμε πιο πάνω.
Όλα αυτά τα καταλάβαμε κατόπιν εορτής. Εγώ παραιτήθηκα το 2007 ενώ τα άλλα μέλη της Τοπικής Επιτροπής ήταν πιο καρτερικά. Όμως η Τ.Ε., ως έκφραση της τοπική κοινωνίας, ήταν απο κει και πέρα μουδιασμένη και παροπλισμένη. Αυτό έχει σημασία διότι στη συνέχεια η ΕλλΕτ θα την κατηγορήσει για… αδράνεια.)
3 – Ένα «βιογραφικό» με βάτες.
«Το μόνο κοινό σημείο είναι ότι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ είναι από χρόνια πεπεισμένη ότι η καταγραφή και η ανάδειξη μονοπατιών είναι και περιβαλλοντικά και οικονομικά ωφέλιμη για τις Τοπικές Κοινωνίες. Γι αυτόν τον λόγο ενθαρρύναμε την Τοπική Επιτροπή Σπετσών το 2005. Για τον ίδιο λόγο, αλλά με περισσότερη επιτυχία και με την βοήθεια πλέον ειδικευμένων συμβούλων έχουμε έκτοτε εκτελέσει προγράμματα στην Τήνο και τη Σκύρο, ενώ μελετούμε για φέτος «Μονοπάτια Πολιτισμού» στον Μαραθώνα και το Τατόι.»
(Για τα «προγράμματα» που αναφέρετε, αναζήτησα ενημέρωση στο ίντερνετ, στην ιστοσελίδα σας και σε ιστοσελίδες τρίτων. Η δουλειά της ΕλλΕτ για το Τατόι και τον Μαραθώνα είναι πράγματι σωστή. Πρόκειται για χώρους όπου κανείς δεν είχε ασχοληθεί με τα μονοπάτια κι έτσι δουλέψατε πάνω σ’ένα ‘λευκό καμβά’ δημιουργώντας κάτι χρήσιμο εκεί που υπήρχε κενό.
Όμως αυτό δεν ισχύει στα νησιά όπου τα μονοπάτια υπάρχουν ανέκαθεν ως κομμάτι της τοπικής ζωής και σχεδόν παντού ασχολούνται κάποιοι κάτοικοι. Όταν λοιπόν παινεύεστε πως «εκτελέσατε προγράμματα» σε δυο νησιά, που δεν αποτελούν παρά ένα πολύ μικρό κλάσμα του συνόλου, απλώς παραφουσκώνετε το ‘βιογραφικό’ σας με ξένες βάτες. Είναι κομπασμός να τα εμφανίζετε ως δικά σας όταν λ.χ. στην Τήνο[*] η δουλειά για τα μονοπάτια έγινε απο κατοίκους με τη στήριξη των Αρχών, κι εσείς τους πείσατε να αναλάβετε να τα παρουσιάσετε δημοσίως. Οπότε κάτι που ως τότε ανήκε σε όλους, καταφέρατε να φέρει πλέον τη σφραγίδα σας, ώστε όποιος μιλάει πλέον για μονοπάτια να βλέπει την ΕλλΕτ ως σημείο αναφοράς. Ένα τέτοιο καπέλωμα ήρθατε να κάνετε φέτος και στις Σπέτσες, προτείνοντας ‘γιορταστικά εγκαίνια και προβολή στα ΜΜΕ’. Ευτυχώς ματαιώθηκε.)
[*] Οι όροι αναζήτησης ‘μονοπάτια’ και ‘Τήνος’ στο ίντερνετ, οδηγούν τον αναγνώστη σε μια τοπική ιστοσελίδα που ασχολείται με τα μονοπάτια της Τήνου, αλλά και με τις πολύμορφες παρεμβάσεις του ιδρυτή της ΕλλΕτ.
—–
Ο κ. Πέτρος Χαριτάτος ( από λεπτότητα δεν αναφέραμε το όνομά του, αλλά αφού ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα, το δημοσιεύουμε), μας έστειλε "προς δημοσίευσιν" την απάντησή του, την οποία και δημοσιεύουμε, πάλι χωρίς δικά μας σχόλια. Τα δικά μας σχόλια θα γίνουν σε ιδιαίτερη ανάρτηση και δεν θα έχουν σχέση ούτε με τον Πέτρο, ούτε με την Ελληνική Εταιρεία.
"
pros istoselida tora-i-pote
Προς την ιστοσελίδα «Τώρα ή ποτέ» απο τον Πέτρο Χαριτάτο:
Σχετικά με την ανάρτησή σας με τίτλο «Η Ελληνική Εταιρεία μας ενημερώνει για την υπόθεση των μονοπατιών» η πρώτη ανακρίβεια στην επιστολή της «Ελληνικής Εταιρείας» (ΕλλΕτ) είναι ότι δημοσιεύτηκαν «μόνο αποσπάσματα» κλπ. Σάς διαβιβάζω τη σχετική δημοσίευση, ώστε να κρίνει ο κάθε καλόπιστος αναγνώστης τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς.
Η σχετική δημοσίευση έγινε στις 18 Μαίου 2011 και έχει ως εξής:
Λάβαμε απάντηση απο τον Πρόεδρο της «Ελληνικής Εταιρείας» κ. Γιάννη Μιχαήλ για το άρθρο με θέμα «Τα μονοπάτια στις Σπέτσες» όπου δίνει τα επιχειρήματα της ΕλλΕτ. Τα δημοσιεύουμε μαζί με τα δικά μας επιχειρήματα (σε παρένθεση). Το θέμα δεν αφορά μόνο τα μονοπάτια. Αφορά και την όλη σχέση της ΕλλΕτ με τις Σπέτσες, που θα την περιγράψουμε για ν’αποκτήσει ο αναγνώστης μια πλήρη εικόνα. Επειδή η συζήτηση έχει αρκετή έκταση, θα δημοσιευτεί σε συνέχειες. Και επειδή η ΕλλΕτ θίγει 11 θέματα, βάζουμε υπότιτλους για να ξεχωρίζουν. 1. Ας ελέγξουμε μαζί τα πραγματικά γεγονότα.
«Αθήνα, 15 Μαΐου 2011
Αρ. Πρωτ. 355 /Ε.Ε.
Προς: Κύριο Πέτρο Χαριτάτο
Απάντηση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού
στο δημοσίευμα της ιστοσελίδας του Π. Χαριτάτου «όψεις και απόψεις στις Σπέτσες»
Κύριε Χαριτάτο,
Λυπούμεθα που προσυπογράψατε ένα κείμενο με σημαντικές ανακρίβειες, χωρίς να κάνετε ένα τηλεφώνημα προς την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού προς έλεγχο των πραγματικών γεγονότων.»
(Επιστρέφω τη φιλοφρόνηση. Τα «πραγματικά γεγονότα» είναι οι πράξεις και όχι τα λόγια. Κι οι πράξεις της ΕλλΕτ στο θέμα ‘μονοπάτια’ ήταν δυστυχώς επιζήμιες για τις Σπέτσες τόσο το 2005 όσο και το 2011. Γράφω ‘δυστυχώς’ διότι είχαμε υψηλές προσδοκίες απο μια οργάνωση που σε πολλά άλλα μέρη έκανε σημαντικά έργα που τής έδωσαν φήμη και κύρος. Πουθενά όμως το κύρος δεν προφυλάσσει τους ανθρώπους απο το να κάνουν λάθος χειρισμούς. Όταν αυτό συμβεί, άλλος το αναγνωρίζει κι αυξάνει την εγκυρότητά του. Ενώ άλλος πεισμώνει πως επειδή διαθέτει κύρος, τα λάθη του ποτέ δεν είναι λάθη, κι όποιος τα επισημαίνει «προσυπογράφει σημαντικές ανακρίβειες».
Όσον αφορά λοιπόν τις Σπέτσες, μακάρι να είχε πράξει η ΕλλΕτ αυτά που είχε υποσχεθεί. Διότι τότε το όνομά της εδώ θα ήταν σεβαστό, οι Σπέτσες θα είχαν οφεληθεί, και όσοι θελήσαμε να δουλέψουμε πλάι της θα νιώθαμε περηφάνεια αντί για απογοήτευση.
Τι θέλατε λοιπόν κ. Μιχαήλ να ελέγξω μ’ένα τηλεφώνημα; Ποιόν να ρωτούσα; Τους ιδρυτές της ΕλλΕτ που δημιούργησαν ελπίδες και τις χαντάκωσαν; Ή εσάς που ό,τι ξέρετε για το θέμα, σάς το λένε εκείνοι; Γι’αυτό η προτροπή σας, τελικά, δεν απευθύνεται σε μένα αλλά στον ανυποψίαστο τρίτο αναγνώστη, για να τού υποβάλει πλαγίως την ιδέα ότι η ΕλλΕτ απαντά σε κάποιον που δεν ξέρει τι λέει.
Ας πάρουμε το θέμα απο την αρχή. Το 2004 οι ιδρυτές της ΕλλΕτ (που έχουν σπίτι στις Σπέτσες) αφού διάβασαν το βιβλίο μου ‘Ανεξερεύνητες Σπέτσες’ στο οποίο συνέβαλαν πάνω απο 100 Σπετσιώτες (σελ. 12-13), μού ζήτησαν να τούς γνωρίσω πρόσωπα που θα ενδιαφέρονταν να συστήσουν μια Τοπική Επιτροπή για ν’ασχοληθεί με θέματα περιβάλλοντος (λ.χ. ανακύκλωση) ή πολιτισμού (λ.χ. διάσωση κάποιου κτιρίου). Το σχήμα ήταν λογικό και μάς έπεισε: η ΕλλΕτ έχει τοπικές επιτροπές που ξέρουν τα συγκεκριμένα θέματα και αυτές τις στηρίζει η κεντρική οργάνωση που μάς κάλεσαν να την επισκεφθούμε στην Αθήνα, με ειδικούς, αρχιτέκτονες, κοινωνιολόγους και συμβούλους με ισχυρές προσβάσεις. Δεχτήκαμε λοιπόν να συστήσουμε την Τοπική Επιτροπή ζητώντας ν’ασχοληθεί εδώ η ΕλλΕτ με κάτι που δεν υπάρχει αλλού, κάτι μοναδικό για τις Σπέτσες και για την Ελλάδα. Δηλαδή με τα καρνάγια όπου χτίστηκε ο στόλος της Επανάστασης. Αυτά να διασώσουμε! Έναν τέτοιο υψηλό στόχο, οι ιδρυτές τον αγκάλιασαν με ενθουσιασμό. Μάς καλλιέργησαν μεγάλες ελπίδες μιλώντας για τις υψηλές τους διασυνδέσεις στο κράτος και για τους γενναιόδωρους φίλους τους. Μάς ενθάρρυναν να μελετήσουμε τρια πράγματα: (1) το μάρκετιγκ με σύνθημα ‘Αγοράστε σπετσιώτικο τρεχαντήρι’ για να έχουν παραγγελίες τα καρνάγια και να πάρουνε τα πάνω τους, (2) το σχέδιο για να χτιστεί ένα πλοίο του 21 σαν τον Αγαμέμνονα της Μπουμπουλίνας ως προβολή για τα καρνάγια, τις Σπέτσες και την Ελλάδα, και (3) όσα χρειάζονται για να τροποποιηθεί ο νόμος ώστε να μην κινδυνεύουν πια τα καρνάγια.
Η εκστρατεία μας ξεκίνησε μ’ένα καλαίσθητο τρίπτυχο φυλλάδιο για τα καρνάγια (στις φωτογραφίες πιο κάτω, κάντε κλικ για μεγέθυνση) με την καλλιτεχνική επιμέλεια της Λένας Κούτση και με κείμενο του Φίλιππου Δεμερτζή-Μπούμπουλη, που το μοιράσαμε σε χιλιάδες αντίτυπα .http://spetses.files.wordpress.com/2011/05/triptyxo-karnagia-1.jpg,
http://spetses.files.wordpress.com/2011/05/triptyxo-karnagia-2.jpg
Όμως κάποιοι αντέδρασαν. Είχαν χτίσει πολυτελείς βίλλες κοντά στα καρνάγια που, έστω και φυτοζωόντας, τους ενοχλούσαν (!) με τα πριόνια και τα σκεπάρνια τους, κι έτσι ευχή τους ήταν να τα διώξουν. Φυσικά, είδαν αρνητικά την πρόθεση της ΕλλΕτ να τους δώσει μια νεα πνοή. Η μόνη λογική εξήγηση για όσα ακολούθησαν, είναι ότι αντιμετώπισαν οι ιδρυτές ένα ωμό δίλημμα. Να επιμείνουν στον αρχικό σκοπό, δηλαδή να προστατέψουν και ν’αναδείξουν μια μοναδική εθνική περιουσία; Ή να διατηρήσουν τις φιλίες τους με τους άρχοντες της Μπάλτιζας; Προτίμησαν το δεύτερο, αλλά μάς το απέκρυψαν.
Το απέκρυψαν διότι παράλληλα εμείς ετοιμάζαμε την πρόταση στο Υπουργείο Πολιτισμού για να τροποποιήσει το νόμο που αφορά τα καρνάγια και να απαγορεύσει κάθε άλλη χρήση στους χώρους τους. Η σχετική μελέτη μας περιείχε ιστορικά ντοκουμέντα και παλιές φωτογραφίες απο το Αρχείο Σπετσών, σφραγισμένες απο την προϊσταμένη του κα. Κουμπή. Την παραδόσαμε στους ιδρυτές που θα την έδιναν σε δικούς τους ανθρώπους στο Υπουργείο Πολιτισμού για να προχωρήσουν το θέμα.
Κατόπιν, όταν ρωτούσαμε για το θέμα, μάς λέγαν πως είναι σε καλό δρόμο, ενώ στην πραγματικότητα το είχαν θάψει – κάτι που το μάθαμε με μεγάλη καθυστέρηση, όταν αρχίσαμε να ανησυχούμε. Μάλιστα, πριν λίγες μέρες, όταν στείλαν γράμμα (5.5.2011) για να μεταπείσουν τα μέλη της Τοπικής Επιτροπής που παραιτήθηκαν πρόσφατα, έριξαν το φταίξιμο σε… μια εθελόντρια που είχε αποχωρήσει.
Το συμπέρασμα είναι απλό: αρχικά η ηγεσία της ΕλλΕτ θέλησε πράγματι να βοηθήσει τα καρνάγια, αλλά κάποια στιγμή την μετάπεισαν οι φίλοι της. Όμως αντί να μάς πει την αλήθεια, μάς αποκοίμιζε. Κι έτσι δεν αναζητήσαμε άλλους συμμάχους διότι μάς εστήριζε – πιστεύαμε – μιά σοβαρή και ικανή οργάνωση που ήθελε κι αυτή να φτιαχτεί το πλοίο του 21, να ζωντανέψουν τα καρνάγια και να τα προστατεύει ο νόμος.)
2 – Λέτε πως τα μονοπάτια δεν έχουν σχέση με τα μονοπάτια. Γιατί;
«Στο κείμενό σας δεν αναγνωρίζετε το αναμφισβήτητο γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά συνέχεια μεταξύ της απλής πρότασης που έκανε η Τοπική Επιτροπή Σπετσών για τα μονοπάτια στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος το 2005 και που απέρριψε το Ίδρυμα το 2006, και της σημερινής επιστημονικής μελέτης-πρότασης της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ σε σχέση με τις Σπέτσες που χρονολογείται από τον Ιανουάριο 2011, δηλαδή, με διαφορά πέντε με έξι έτη.»
(Διερωτώμαι γιατί σάς απασχολεί τόσο πολύ, να αποσυνδέσετε τη δική μας δουλειά για τα μονοπάτια, απο την πρόταση για μονοπάτια που έκανε πρόσφατα η ΕλλΕτ προς το Δήμο Σπετσών. Κραδαίνετε τη λέξη «αναμφισβήτητο» σαν να μπορούσε η κακομοίρα να σβύσει το γεγονός πως τα δυο συνδέονται. Συνδέονται πρώτο διότι μοιάζουν σε όλα: διάνοιξη, σηματοδότηση, ανάδειξη, χάρτης και οδηγός. Δεύτερο διότι οι ασχολίες της ΕλλΕτ με άλλα μονοπάτια, όλες ακολούθησαν την πρότασή μας του 2005. Τρίτο και κυριότερο: αν δεν υπήρχε σαφής σχέση, τότε γιατί η ηγεσία της ΕλλΕτ απέφυγε την Τοπική Επιτροπή όταν ήρθε να μιλήσει στο Δήμο για τα μονοπάτια; Ας απαντήσω: διότι η ΕλλΕτ θέλησε να δείξει πως έφερνε μια πρωτότυπη δική της ιδέα, δίχως κάποιος να αντιλέγει, προσδοκώντας πως ο Δήμος θα την αφήσει να ηγεμονεύσει σ’αυτό το θέμα.
Κάνετε επίσης μια πλάγια προσπάθεια να μάς υποβαθμίσετε, παραβάλλοντας τη δική μας «απλή πρόταση» με τη δική σας «επιστημονική μελέτη-πρόταση». Και σε άλλα σημεία της επιστολής σας, προσπαθείτε να υποβάλετε έντεχνα την εντύπωση ότι απο τη μια μιλάνε αυθεντίες (εσείς) κι απο την άλλη αδαείς (εμείς). Αλλά αυτές τις σοφιστείες θα τις δούμε καλύτερα στη συνέχεια του διαλόγου μας.
Ερχόμαστε στην απόρριψη της πρότασης για μονοπάτια απο το Ίδρυμα Νιάρχου. Όταν το 2005 φτιάξαμε το πλάνο για τα μονοπάτια, οι ιδρυτές είπαν πως αυτοί θ’ασχοληθούν με τη χρηματοδότηση. Μάς ζήτησαν και υπογράψαμε το πρώτο σχέδιο με τις 10 διαδρομές για να το δώσουν στο Ίδρυμα Νιάρχου. Όταν απορρίφτηκε, μάς είπαν να φτιάξουμε ένα πιο μικρό με 3 διαδρομές για να το υποβάλουν στο Ίδρυμα Λεβέντη. Κι αυτό απορρίφτηκε, μάς είπαν. Κι ύστερα ζήτησαν να φτιάξουμε μια πρόταση με μόνο 1 διαδρομή για να μαζέψουν κάποιο μικρό ποσό απο τον φιλικό τους κύκλο. Την φτιάξαμε, τους τη δώσαμε, κι εκεί κάπου τους χάσαμε. Αφελείς και εύπιστοι μπροστά στο κύρος των ιδρυτών, δεν είχαμε αντιληφθεί το θάψιμο. Αργότερα μάθαμε γιατί τορπίλλησαν το θέμα: διότι για τα μονοπάτια εμείς βλέπαμε τους κυνηγούς ως φυσικούς συμμάχους, ενώ τους αντιπαθούσαν οι φίλοι και χορηγοί των ιδρυτών της ΕλλΕτ που έχουν σπίτια στις Σπέτσες.
Σήμερα που βλέπω πλέον τη συνολική εικόνα, πιστεύω πως τα σχέδια μας για τα καρνάγια και για τα μονοπάτια θα είχαν καλύτερη τύχη αν τα είχαν χειριστεί άλλα πρόσωπα στην ΕλλΕτ – άλλος για την υλοποίηση και άλλος για τη χρηματοδότηση. Οι συγκρούσεις τότε ανάμεσα στους δυο ρόλους θα γινόντουσαν ανοιχτά, θα τις ξέραμε και θα μάς έπεφτε λόγος. Όμως όταν τους δυο ρόλους αναλαμβάνει το ίδιο πρόσωπο, τότε η σύγκρουση γίνεται υπόγεια. Μάς άφησε στο σκοτάδι, ζύγισε τα αντίθετα κριτήρια και προτίμησε τις ‘λύσεις’ που είδαμε πιο πάνω.
Όλα αυτά τα καταλάβαμε κατόπιν εορτής. Εγώ παραιτήθηκα το 2007 ενώ τα άλλα μέλη της Τοπικής Επιτροπής ήταν πιο καρτερικά. Όμως η Τ.Ε., ως έκφραση της τοπική κοινωνίας, ήταν απο κει και πέρα μουδιασμένη και παροπλισμένη. Αυτό έχει σημασία διότι στη συνέχεια η ΕλλΕτ θα την κατηγορήσει για… αδράνεια.)
3 – Ένα «βιογραφικό» με βάτες.
«Το μόνο κοινό σημείο είναι ότι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ είναι από χρόνια πεπεισμένη ότι η καταγραφή και η ανάδειξη μονοπατιών είναι και περιβαλλοντικά και οικονομικά ωφέλιμη για τις Τοπικές Κοινωνίες. Γι αυτόν τον λόγο ενθαρρύναμε την Τοπική Επιτροπή Σπετσών το 2005. Για τον ίδιο λόγο, αλλά με περισσότερη επιτυχία και με την βοήθεια πλέον ειδικευμένων συμβούλων έχουμε έκτοτε εκτελέσει προγράμματα στην Τήνο και τη Σκύρο, ενώ μελετούμε για φέτος «Μονοπάτια Πολιτισμού» στον Μαραθώνα και το Τατόι.»
(Για τα «προγράμματα» που αναφέρετε, αναζήτησα ενημέρωση στο ίντερνετ, στην ιστοσελίδα σας και σε ιστοσελίδες τρίτων. Η δουλειά της ΕλλΕτ για το Τατόι και τον Μαραθώνα είναι πράγματι σωστή. Πρόκειται για χώρους όπου κανείς δεν είχε ασχοληθεί με τα μονοπάτια κι έτσι δουλέψατε πάνω σ’ένα ‘λευκό καμβά’ δημιουργώντας κάτι χρήσιμο εκεί που υπήρχε κενό.
Όμως αυτό δεν ισχύει στα νησιά όπου τα μονοπάτια υπάρχουν ανέκαθεν ως κομμάτι της τοπικής ζωής και σχεδόν παντού ασχολούνται κάποιοι κάτοικοι. Όταν λοιπόν παινεύεστε πως «εκτελέσατε προγράμματα» σε δυο νησιά, που δεν αποτελούν παρά ένα πολύ μικρό κλάσμα του συνόλου, απλώς παραφουσκώνετε το ‘βιογραφικό’ σας με ξένες βάτες. Είναι κομπασμός να τα εμφανίζετε ως δικά σας όταν λ.χ. στην Τήνο[*] η δουλειά για τα μονοπάτια έγινε απο κατοίκους με τη στήριξη των Αρχών, κι εσείς τους πείσατε να αναλάβετε να τα παρουσιάσετε δημοσίως. Οπότε κάτι που ως τότε ανήκε σε όλους, καταφέρατε να φέρει πλέον τη σφραγίδα σας, ώστε όποιος μιλάει πλέον για μονοπάτια να βλέπει την ΕλλΕτ ως σημείο αναφοράς. Ένα τέτοιο καπέλωμα ήρθατε να κάνετε φέτος και στις Σπέτσες, προτείνοντας ‘γιορταστικά εγκαίνια και προβολή στα ΜΜΕ’. Ευτυχώς ματαιώθηκε.)
[*] Οι όροι αναζήτησης ‘μονοπάτια’ και ‘Τήνος’ στο ίντερνετ, οδηγούν τον αναγνώστη σε μια τοπική ιστοσελίδα που ασχολείται με τα μονοπάτια της Τήνου, αλλά και με τις πολύμορφες παρεμβάσεις του ιδρυτή της ΕλλΕτ.
—–
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)