Στο blog προσπαθούμε να τηρούμε τη δημοσιογραφική δεοντολογία και προωθούμε την ελέυθερη έκφραση όλων των απόψεων και το διάλογο.
Ο κ. Πέτρος Χαριτάτος ( από λεπτότητα δεν αναφέραμε το όνομά του, αλλά αφού ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα, το δημοσιεύουμε), μας έστειλε "προς δημοσίευσιν" την απάντησή του, την οποία και δημοσιεύουμε, πάλι χωρίς δικά μας σχόλια. Τα δικά μας σχόλια θα γίνουν σε ιδιαίτερη ανάρτηση και δεν θα έχουν σχέση ούτε με τον Πέτρο, ούτε με την Ελληνική Εταιρεία.
"
1. Ας ελέγξουμε μαζί τα πραγματικά γεγονότα.
«Αθήνα, 15 Μαΐου 2011
Αρ. Πρωτ. 355 /Ε.Ε.
Προς: Κύριο Πέτρο Χαριτάτο
Απάντηση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού
στο δημοσίευμα της ιστοσελίδας του Π. Χαριτάτου «όψεις και απόψεις στις Σπέτσες»
Κύριε Χαριτάτο,
Λυπούμεθα που προσυπογράψατε ένα κείμενο με σημαντικές ανακρίβειες, χωρίς να κάνετε ένα τηλεφώνημα προς την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού προς έλεγχο των πραγματικών γεγονότων.»
(Επιστρέφω τη φιλοφρόνηση. Τα «πραγματικά γεγονότα» είναι οι πράξεις και όχι τα λόγια. Κι οι πράξεις της ΕλλΕτ στο θέμα ‘μονοπάτια’ ήταν δυστυχώς επιζήμιες για τις Σπέτσες τόσο το 2005 όσο και το 2011. Γράφω ‘δυστυχώς’ διότι είχαμε υψηλές προσδοκίες απο μια οργάνωση που σε πολλά άλλα μέρη έκανε σημαντικά έργα που τής έδωσαν φήμη και κύρος. Πουθενά όμως το κύρος δεν προφυλάσσει τους ανθρώπους απο το να κάνουν λάθος χειρισμούς. Όταν αυτό συμβεί, άλλος το αναγνωρίζει κι αυξάνει την εγκυρότητά του. Ενώ άλλος πεισμώνει πως επειδή διαθέτει κύρος, τα λάθη του ποτέ δεν είναι λάθη, κι όποιος τα επισημαίνει «προσυπογράφει σημαντικές ανακρίβειες».
Όσον αφορά λοιπόν τις Σπέτσες, μακάρι να είχε πράξει η ΕλλΕτ αυτά που είχε υποσχεθεί. Διότι τότε το όνομά της εδώ θα ήταν σεβαστό, οι Σπέτσες θα είχαν οφεληθεί, και όσοι θελήσαμε να δουλέψουμε πλάι της θα νιώθαμε περηφάνεια αντί για απογοήτευση.
Τι θέλατε λοιπόν κ. Μιχαήλ να ελέγξω μ’ένα τηλεφώνημα; Ποιόν να ρωτούσα; Τους ιδρυτές της ΕλλΕτ που δημιούργησαν ελπίδες και τις χαντάκωσαν; Ή εσάς που ό,τι ξέρετε για το θέμα, σάς το λένε εκείνοι; Γι’αυτό η προτροπή σας, τελικά, δεν απευθύνεται σε μένα αλλά στον ανυποψίαστο τρίτο αναγνώστη, για να τού υποβάλει πλαγίως την ιδέα ότι η ΕλλΕτ απαντά σε κάποιον που δεν ξέρει τι λέει.
Ας πάρουμε το θέμα απο την αρχή. Το 2004 οι ιδρυτές της ΕλλΕτ (που έχουν σπίτι στις Σπέτσες) αφού διάβασαν το βιβλίο μου ‘Ανεξερεύνητες Σπέτσες’ στο οποίο συνέβαλαν πάνω απο 100 Σπετσιώτες (σελ. 12-13), μού ζήτησαν να τούς γνωρίσω πρόσωπα που θα ενδιαφέρονταν να συστήσουν μια Τοπική Επιτροπή για ν’ασχοληθεί με θέματα περιβάλλοντος (λ.χ. ανακύκλωση) ή πολιτισμού (λ.χ. διάσωση κάποιου κτιρίου). Το σχήμα ήταν λογικό και μάς έπεισε: η ΕλλΕτ έχει τοπικές επιτροπές που ξέρουν τα συγκεκριμένα θέματα και αυτές τις στηρίζει η κεντρική οργάνωση που μάς κάλεσαν να την επισκεφθούμε στην Αθήνα, με ειδικούς, αρχιτέκτονες, κοινωνιολόγους και συμβούλους με ισχυρές προσβάσεις. Δεχτήκαμε λοιπόν να συστήσουμε την Τοπική Επιτροπή ζητώντας ν’ασχοληθεί εδώ η ΕλλΕτ με κάτι που δεν υπάρχει αλλού, κάτι μοναδικό για τις Σπέτσες και για την Ελλάδα. Δηλαδή με τα καρνάγια όπου χτίστηκε ο στόλος της Επανάστασης. Αυτά να διασώσουμε! Έναν τέτοιο υψηλό στόχο, οι ιδρυτές τον αγκάλιασαν με ενθουσιασμό. Μάς καλλιέργησαν μεγάλες ελπίδες μιλώντας για τις υψηλές τους διασυνδέσεις στο κράτος και για τους γενναιόδωρους φίλους τους. Μάς ενθάρρυναν να μελετήσουμε τρια πράγματα: (1) το μάρκετιγκ με σύνθημα ‘Αγοράστε σπετσιώτικο τρεχαντήρι’ για να έχουν παραγγελίες τα καρνάγια και να πάρουνε τα πάνω τους, (2) το σχέδιο για να χτιστεί ένα πλοίο του 21 σαν τον Αγαμέμνονα της Μπουμπουλίνας ως προβολή για τα καρνάγια, τις Σπέτσες και την Ελλάδα, και (3) όσα χρειάζονται για να τροποποιηθεί ο νόμος ώστε να μην κινδυνεύουν πια τα καρνάγια.
Η εκστρατεία μας ξεκίνησε μ’ένα καλαίσθητο τρίπτυχο φυλλάδιο για τα καρνάγια (στις φωτογραφίες πιο κάτω, κάντε κλικ για μεγέθυνση) με την καλλιτεχνική επιμέλεια της Λένας Κούτση και με κείμενο του Φίλιππου Δεμερτζή-Μπούμπουλη, που το μοιράσαμε σε χιλιάδες αντίτυπα .http://spetses.files.wordpress.com/2011/05/triptyxo-karnagia-1.jpg,
http://spetses.files.wordpress.com/2011/05/triptyxo-karnagia-2.jpg
Όμως κάποιοι αντέδρασαν. Είχαν χτίσει πολυτελείς βίλλες κοντά στα καρνάγια που, έστω και φυτοζωόντας, τους ενοχλούσαν (!) με τα πριόνια και τα σκεπάρνια τους, κι έτσι ευχή τους ήταν να τα διώξουν. Φυσικά, είδαν αρνητικά την πρόθεση της ΕλλΕτ να τους δώσει μια νεα πνοή. Η μόνη λογική εξήγηση για όσα ακολούθησαν, είναι ότι αντιμετώπισαν οι ιδρυτές ένα ωμό δίλημμα. Να επιμείνουν στον αρχικό σκοπό, δηλαδή να προστατέψουν και ν’αναδείξουν μια μοναδική εθνική περιουσία; Ή να διατηρήσουν τις φιλίες τους με τους άρχοντες της Μπάλτιζας; Προτίμησαν το δεύτερο, αλλά μάς το απέκρυψαν.
Το απέκρυψαν διότι παράλληλα εμείς ετοιμάζαμε την πρόταση στο Υπουργείο Πολιτισμού για να τροποποιήσει το νόμο που αφορά τα καρνάγια και να απαγορεύσει κάθε άλλη χρήση στους χώρους τους. Η σχετική μελέτη μας περιείχε ιστορικά ντοκουμέντα και παλιές φωτογραφίες απο το Αρχείο Σπετσών, σφραγισμένες απο την προϊσταμένη του κα. Κουμπή. Την παραδόσαμε στους ιδρυτές που θα την έδιναν σε δικούς τους ανθρώπους στο Υπουργείο Πολιτισμού για να προχωρήσουν το θέμα.
Κατόπιν, όταν ρωτούσαμε για το θέμα, μάς λέγαν πως είναι σε καλό δρόμο, ενώ στην πραγματικότητα το είχαν θάψει – κάτι που το μάθαμε με μεγάλη καθυστέρηση, όταν αρχίσαμε να ανησυχούμε. Μάλιστα, πριν λίγες μέρες, όταν στείλαν γράμμα (5.5.2011) για να μεταπείσουν τα μέλη της Τοπικής Επιτροπής που παραιτήθηκαν πρόσφατα, έριξαν το φταίξιμο σε… μια εθελόντρια που είχε αποχωρήσει.
Το συμπέρασμα είναι απλό: αρχικά η ηγεσία της ΕλλΕτ θέλησε πράγματι να βοηθήσει τα καρνάγια, αλλά κάποια στιγμή την μετάπεισαν οι φίλοι της. Όμως αντί να μάς πει την αλήθεια, μάς αποκοίμιζε. Κι έτσι δεν αναζητήσαμε άλλους συμμάχους διότι μάς εστήριζε – πιστεύαμε – μιά σοβαρή και ικανή οργάνωση που ήθελε κι αυτή να φτιαχτεί το πλοίο του 21, να ζωντανέψουν τα καρνάγια και να τα προστατεύει ο νόμος.)
2 – Λέτε πως τα μονοπάτια δεν έχουν σχέση με τα μονοπάτια. Γιατί;
«Στο κείμενό σας δεν αναγνωρίζετε το αναμφισβήτητο γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά συνέχεια μεταξύ της απλής πρότασης που έκανε η Τοπική Επιτροπή Σπετσών για τα μονοπάτια στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος το 2005 και που απέρριψε το Ίδρυμα το 2006, και της σημερινής επιστημονικής μελέτης-πρότασης της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ σε σχέση με τις Σπέτσες που χρονολογείται από τον Ιανουάριο 2011, δηλαδή, με διαφορά πέντε με έξι έτη.»
(Διερωτώμαι γιατί σάς απασχολεί τόσο πολύ, να αποσυνδέσετε τη δική μας δουλειά για τα μονοπάτια, απο την πρόταση για μονοπάτια που έκανε πρόσφατα η ΕλλΕτ προς το Δήμο Σπετσών. Κραδαίνετε τη λέξη «αναμφισβήτητο» σαν να μπορούσε η κακομοίρα να σβύσει το γεγονός πως τα δυο συνδέονται. Συνδέονται πρώτο διότι μοιάζουν σε όλα: διάνοιξη, σηματοδότηση, ανάδειξη, χάρτης και οδηγός. Δεύτερο διότι οι ασχολίες της ΕλλΕτ με άλλα μονοπάτια, όλες ακολούθησαν την πρότασή μας του 2005. Τρίτο και κυριότερο: αν δεν υπήρχε σαφής σχέση, τότε γιατί η ηγεσία της ΕλλΕτ απέφυγε την Τοπική Επιτροπή όταν ήρθε να μιλήσει στο Δήμο για τα μονοπάτια; Ας απαντήσω: διότι η ΕλλΕτ θέλησε να δείξει πως έφερνε μια πρωτότυπη δική της ιδέα, δίχως κάποιος να αντιλέγει, προσδοκώντας πως ο Δήμος θα την αφήσει να ηγεμονεύσει σ’αυτό το θέμα.
Κάνετε επίσης μια πλάγια προσπάθεια να μάς υποβαθμίσετε, παραβάλλοντας τη δική μας «απλή πρόταση» με τη δική σας «επιστημονική μελέτη-πρόταση». Και σε άλλα σημεία της επιστολής σας, προσπαθείτε να υποβάλετε έντεχνα την εντύπωση ότι απο τη μια μιλάνε αυθεντίες (εσείς) κι απο την άλλη αδαείς (εμείς). Αλλά αυτές τις σοφιστείες θα τις δούμε καλύτερα στη συνέχεια του διαλόγου μας.
Ερχόμαστε στην απόρριψη της πρότασης για μονοπάτια απο το Ίδρυμα Νιάρχου. Όταν το 2005 φτιάξαμε το πλάνο για τα μονοπάτια, οι ιδρυτές είπαν πως αυτοί θ’ασχοληθούν με τη χρηματοδότηση. Μάς ζήτησαν και υπογράψαμε το πρώτο σχέδιο με τις 10 διαδρομές για να το δώσουν στο Ίδρυμα Νιάρχου. Όταν απορρίφτηκε, μάς είπαν να φτιάξουμε ένα πιο μικρό με 3 διαδρομές για να το υποβάλουν στο Ίδρυμα Λεβέντη. Κι αυτό απορρίφτηκε, μάς είπαν. Κι ύστερα ζήτησαν να φτιάξουμε μια πρόταση με μόνο 1 διαδρομή για να μαζέψουν κάποιο μικρό ποσό απο τον φιλικό τους κύκλο. Την φτιάξαμε, τους τη δώσαμε, κι εκεί κάπου τους χάσαμε. Αφελείς και εύπιστοι μπροστά στο κύρος των ιδρυτών, δεν είχαμε αντιληφθεί το θάψιμο. Αργότερα μάθαμε γιατί τορπίλλησαν το θέμα: διότι για τα μονοπάτια εμείς βλέπαμε τους κυνηγούς ως φυσικούς συμμάχους, ενώ τους αντιπαθούσαν οι φίλοι και χορηγοί των ιδρυτών της ΕλλΕτ που έχουν σπίτια στις Σπέτσες.
Σήμερα που βλέπω πλέον τη συνολική εικόνα, πιστεύω πως τα σχέδια μας για τα καρνάγια και για τα μονοπάτια θα είχαν καλύτερη τύχη αν τα είχαν χειριστεί άλλα πρόσωπα στην ΕλλΕτ – άλλος για την υλοποίηση και άλλος για τη χρηματοδότηση. Οι συγκρούσεις τότε ανάμεσα στους δυο ρόλους θα γινόντουσαν ανοιχτά, θα τις ξέραμε και θα μάς έπεφτε λόγος. Όμως όταν τους δυο ρόλους αναλαμβάνει το ίδιο πρόσωπο, τότε η σύγκρουση γίνεται υπόγεια. Μάς άφησε στο σκοτάδι, ζύγισε τα αντίθετα κριτήρια και προτίμησε τις ‘λύσεις’ που είδαμε πιο πάνω.
Όλα αυτά τα καταλάβαμε κατόπιν εορτής. Εγώ παραιτήθηκα το 2007 ενώ τα άλλα μέλη της Τοπικής Επιτροπής ήταν πιο καρτερικά. Όμως η Τ.Ε., ως έκφραση της τοπική κοινωνίας, ήταν απο κει και πέρα μουδιασμένη και παροπλισμένη. Αυτό έχει σημασία διότι στη συνέχεια η ΕλλΕτ θα την κατηγορήσει για… αδράνεια.)
3 – Ένα «βιογραφικό» με βάτες.
«Το μόνο κοινό σημείο είναι ότι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ είναι από χρόνια πεπεισμένη ότι η καταγραφή και η ανάδειξη μονοπατιών είναι και περιβαλλοντικά και οικονομικά ωφέλιμη για τις Τοπικές Κοινωνίες. Γι αυτόν τον λόγο ενθαρρύναμε την Τοπική Επιτροπή Σπετσών το 2005. Για τον ίδιο λόγο, αλλά με περισσότερη επιτυχία και με την βοήθεια πλέον ειδικευμένων συμβούλων έχουμε έκτοτε εκτελέσει προγράμματα στην Τήνο και τη Σκύρο, ενώ μελετούμε για φέτος «Μονοπάτια Πολιτισμού» στον Μαραθώνα και το Τατόι.»
(Για τα «προγράμματα» που αναφέρετε, αναζήτησα ενημέρωση στο ίντερνετ, στην ιστοσελίδα σας και σε ιστοσελίδες τρίτων. Η δουλειά της ΕλλΕτ για το Τατόι και τον Μαραθώνα είναι πράγματι σωστή. Πρόκειται για χώρους όπου κανείς δεν είχε ασχοληθεί με τα μονοπάτια κι έτσι δουλέψατε πάνω σ’ένα ‘λευκό καμβά’ δημιουργώντας κάτι χρήσιμο εκεί που υπήρχε κενό.
Όμως αυτό δεν ισχύει στα νησιά όπου τα μονοπάτια υπάρχουν ανέκαθεν ως κομμάτι της τοπικής ζωής και σχεδόν παντού ασχολούνται κάποιοι κάτοικοι. Όταν λοιπόν παινεύεστε πως «εκτελέσατε προγράμματα» σε δυο νησιά, που δεν αποτελούν παρά ένα πολύ μικρό κλάσμα του συνόλου, απλώς παραφουσκώνετε το ‘βιογραφικό’ σας με ξένες βάτες. Είναι κομπασμός να τα εμφανίζετε ως δικά σας όταν λ.χ. στην Τήνο[*] η δουλειά για τα μονοπάτια έγινε απο κατοίκους με τη στήριξη των Αρχών, κι εσείς τους πείσατε να αναλάβετε να τα παρουσιάσετε δημοσίως. Οπότε κάτι που ως τότε ανήκε σε όλους, καταφέρατε να φέρει πλέον τη σφραγίδα σας, ώστε όποιος μιλάει πλέον για μονοπάτια να βλέπει την ΕλλΕτ ως σημείο αναφοράς. Ένα τέτοιο καπέλωμα ήρθατε να κάνετε φέτος και στις Σπέτσες, προτείνοντας ‘γιορταστικά εγκαίνια και προβολή στα ΜΜΕ’. Ευτυχώς ματαιώθηκε.)
[*] Οι όροι αναζήτησης ‘μονοπάτια’ και ‘Τήνος’ στο ίντερνετ, οδηγούν τον αναγνώστη σε μια τοπική ιστοσελίδα που ασχολείται με τα μονοπάτια της Τήνου, αλλά και με τις πολύμορφες παρεμβάσεις του ιδρυτή της ΕλλΕτ.
—–
Ο κ. Πέτρος Χαριτάτος ( από λεπτότητα δεν αναφέραμε το όνομά του, αλλά αφού ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα, το δημοσιεύουμε), μας έστειλε "προς δημοσίευσιν" την απάντησή του, την οποία και δημοσιεύουμε, πάλι χωρίς δικά μας σχόλια. Τα δικά μας σχόλια θα γίνουν σε ιδιαίτερη ανάρτηση και δεν θα έχουν σχέση ούτε με τον Πέτρο, ούτε με την Ελληνική Εταιρεία.
"
pros istoselida tora-i-pote
Προς την ιστοσελίδα «Τώρα ή ποτέ» απο τον Πέτρο Χαριτάτο:
Σχετικά με την ανάρτησή σας με τίτλο «Η Ελληνική Εταιρεία μας ενημερώνει για την υπόθεση των μονοπατιών» η πρώτη ανακρίβεια στην επιστολή της «Ελληνικής Εταιρείας» (ΕλλΕτ) είναι ότι δημοσιεύτηκαν «μόνο αποσπάσματα» κλπ. Σάς διαβιβάζω τη σχετική δημοσίευση, ώστε να κρίνει ο κάθε καλόπιστος αναγνώστης τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς.
Η σχετική δημοσίευση έγινε στις 18 Μαίου 2011 και έχει ως εξής:
Λάβαμε απάντηση απο τον Πρόεδρο της «Ελληνικής Εταιρείας» κ. Γιάννη Μιχαήλ για το άρθρο με θέμα «Τα μονοπάτια στις Σπέτσες» όπου δίνει τα επιχειρήματα της ΕλλΕτ. Τα δημοσιεύουμε μαζί με τα δικά μας επιχειρήματα (σε παρένθεση). Το θέμα δεν αφορά μόνο τα μονοπάτια. Αφορά και την όλη σχέση της ΕλλΕτ με τις Σπέτσες, που θα την περιγράψουμε για ν’αποκτήσει ο αναγνώστης μια πλήρη εικόνα. Επειδή η συζήτηση έχει αρκετή έκταση, θα δημοσιευτεί σε συνέχειες. Και επειδή η ΕλλΕτ θίγει 11 θέματα, βάζουμε υπότιτλους για να ξεχωρίζουν. 1. Ας ελέγξουμε μαζί τα πραγματικά γεγονότα.
«Αθήνα, 15 Μαΐου 2011
Αρ. Πρωτ. 355 /Ε.Ε.
Προς: Κύριο Πέτρο Χαριτάτο
Απάντηση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού
στο δημοσίευμα της ιστοσελίδας του Π. Χαριτάτου «όψεις και απόψεις στις Σπέτσες»
Κύριε Χαριτάτο,
Λυπούμεθα που προσυπογράψατε ένα κείμενο με σημαντικές ανακρίβειες, χωρίς να κάνετε ένα τηλεφώνημα προς την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού προς έλεγχο των πραγματικών γεγονότων.»
(Επιστρέφω τη φιλοφρόνηση. Τα «πραγματικά γεγονότα» είναι οι πράξεις και όχι τα λόγια. Κι οι πράξεις της ΕλλΕτ στο θέμα ‘μονοπάτια’ ήταν δυστυχώς επιζήμιες για τις Σπέτσες τόσο το 2005 όσο και το 2011. Γράφω ‘δυστυχώς’ διότι είχαμε υψηλές προσδοκίες απο μια οργάνωση που σε πολλά άλλα μέρη έκανε σημαντικά έργα που τής έδωσαν φήμη και κύρος. Πουθενά όμως το κύρος δεν προφυλάσσει τους ανθρώπους απο το να κάνουν λάθος χειρισμούς. Όταν αυτό συμβεί, άλλος το αναγνωρίζει κι αυξάνει την εγκυρότητά του. Ενώ άλλος πεισμώνει πως επειδή διαθέτει κύρος, τα λάθη του ποτέ δεν είναι λάθη, κι όποιος τα επισημαίνει «προσυπογράφει σημαντικές ανακρίβειες».
Όσον αφορά λοιπόν τις Σπέτσες, μακάρι να είχε πράξει η ΕλλΕτ αυτά που είχε υποσχεθεί. Διότι τότε το όνομά της εδώ θα ήταν σεβαστό, οι Σπέτσες θα είχαν οφεληθεί, και όσοι θελήσαμε να δουλέψουμε πλάι της θα νιώθαμε περηφάνεια αντί για απογοήτευση.
Τι θέλατε λοιπόν κ. Μιχαήλ να ελέγξω μ’ένα τηλεφώνημα; Ποιόν να ρωτούσα; Τους ιδρυτές της ΕλλΕτ που δημιούργησαν ελπίδες και τις χαντάκωσαν; Ή εσάς που ό,τι ξέρετε για το θέμα, σάς το λένε εκείνοι; Γι’αυτό η προτροπή σας, τελικά, δεν απευθύνεται σε μένα αλλά στον ανυποψίαστο τρίτο αναγνώστη, για να τού υποβάλει πλαγίως την ιδέα ότι η ΕλλΕτ απαντά σε κάποιον που δεν ξέρει τι λέει.
Ας πάρουμε το θέμα απο την αρχή. Το 2004 οι ιδρυτές της ΕλλΕτ (που έχουν σπίτι στις Σπέτσες) αφού διάβασαν το βιβλίο μου ‘Ανεξερεύνητες Σπέτσες’ στο οποίο συνέβαλαν πάνω απο 100 Σπετσιώτες (σελ. 12-13), μού ζήτησαν να τούς γνωρίσω πρόσωπα που θα ενδιαφέρονταν να συστήσουν μια Τοπική Επιτροπή για ν’ασχοληθεί με θέματα περιβάλλοντος (λ.χ. ανακύκλωση) ή πολιτισμού (λ.χ. διάσωση κάποιου κτιρίου). Το σχήμα ήταν λογικό και μάς έπεισε: η ΕλλΕτ έχει τοπικές επιτροπές που ξέρουν τα συγκεκριμένα θέματα και αυτές τις στηρίζει η κεντρική οργάνωση που μάς κάλεσαν να την επισκεφθούμε στην Αθήνα, με ειδικούς, αρχιτέκτονες, κοινωνιολόγους και συμβούλους με ισχυρές προσβάσεις. Δεχτήκαμε λοιπόν να συστήσουμε την Τοπική Επιτροπή ζητώντας ν’ασχοληθεί εδώ η ΕλλΕτ με κάτι που δεν υπάρχει αλλού, κάτι μοναδικό για τις Σπέτσες και για την Ελλάδα. Δηλαδή με τα καρνάγια όπου χτίστηκε ο στόλος της Επανάστασης. Αυτά να διασώσουμε! Έναν τέτοιο υψηλό στόχο, οι ιδρυτές τον αγκάλιασαν με ενθουσιασμό. Μάς καλλιέργησαν μεγάλες ελπίδες μιλώντας για τις υψηλές τους διασυνδέσεις στο κράτος και για τους γενναιόδωρους φίλους τους. Μάς ενθάρρυναν να μελετήσουμε τρια πράγματα: (1) το μάρκετιγκ με σύνθημα ‘Αγοράστε σπετσιώτικο τρεχαντήρι’ για να έχουν παραγγελίες τα καρνάγια και να πάρουνε τα πάνω τους, (2) το σχέδιο για να χτιστεί ένα πλοίο του 21 σαν τον Αγαμέμνονα της Μπουμπουλίνας ως προβολή για τα καρνάγια, τις Σπέτσες και την Ελλάδα, και (3) όσα χρειάζονται για να τροποποιηθεί ο νόμος ώστε να μην κινδυνεύουν πια τα καρνάγια.
Η εκστρατεία μας ξεκίνησε μ’ένα καλαίσθητο τρίπτυχο φυλλάδιο για τα καρνάγια (στις φωτογραφίες πιο κάτω, κάντε κλικ για μεγέθυνση) με την καλλιτεχνική επιμέλεια της Λένας Κούτση και με κείμενο του Φίλιππου Δεμερτζή-Μπούμπουλη, που το μοιράσαμε σε χιλιάδες αντίτυπα .http://spetses.files.wordpress.com/2011/05/triptyxo-karnagia-1.jpg,
http://spetses.files.wordpress.com/2011/05/triptyxo-karnagia-2.jpg
Όμως κάποιοι αντέδρασαν. Είχαν χτίσει πολυτελείς βίλλες κοντά στα καρνάγια που, έστω και φυτοζωόντας, τους ενοχλούσαν (!) με τα πριόνια και τα σκεπάρνια τους, κι έτσι ευχή τους ήταν να τα διώξουν. Φυσικά, είδαν αρνητικά την πρόθεση της ΕλλΕτ να τους δώσει μια νεα πνοή. Η μόνη λογική εξήγηση για όσα ακολούθησαν, είναι ότι αντιμετώπισαν οι ιδρυτές ένα ωμό δίλημμα. Να επιμείνουν στον αρχικό σκοπό, δηλαδή να προστατέψουν και ν’αναδείξουν μια μοναδική εθνική περιουσία; Ή να διατηρήσουν τις φιλίες τους με τους άρχοντες της Μπάλτιζας; Προτίμησαν το δεύτερο, αλλά μάς το απέκρυψαν.
Το απέκρυψαν διότι παράλληλα εμείς ετοιμάζαμε την πρόταση στο Υπουργείο Πολιτισμού για να τροποποιήσει το νόμο που αφορά τα καρνάγια και να απαγορεύσει κάθε άλλη χρήση στους χώρους τους. Η σχετική μελέτη μας περιείχε ιστορικά ντοκουμέντα και παλιές φωτογραφίες απο το Αρχείο Σπετσών, σφραγισμένες απο την προϊσταμένη του κα. Κουμπή. Την παραδόσαμε στους ιδρυτές που θα την έδιναν σε δικούς τους ανθρώπους στο Υπουργείο Πολιτισμού για να προχωρήσουν το θέμα.
Κατόπιν, όταν ρωτούσαμε για το θέμα, μάς λέγαν πως είναι σε καλό δρόμο, ενώ στην πραγματικότητα το είχαν θάψει – κάτι που το μάθαμε με μεγάλη καθυστέρηση, όταν αρχίσαμε να ανησυχούμε. Μάλιστα, πριν λίγες μέρες, όταν στείλαν γράμμα (5.5.2011) για να μεταπείσουν τα μέλη της Τοπικής Επιτροπής που παραιτήθηκαν πρόσφατα, έριξαν το φταίξιμο σε… μια εθελόντρια που είχε αποχωρήσει.
Το συμπέρασμα είναι απλό: αρχικά η ηγεσία της ΕλλΕτ θέλησε πράγματι να βοηθήσει τα καρνάγια, αλλά κάποια στιγμή την μετάπεισαν οι φίλοι της. Όμως αντί να μάς πει την αλήθεια, μάς αποκοίμιζε. Κι έτσι δεν αναζητήσαμε άλλους συμμάχους διότι μάς εστήριζε – πιστεύαμε – μιά σοβαρή και ικανή οργάνωση που ήθελε κι αυτή να φτιαχτεί το πλοίο του 21, να ζωντανέψουν τα καρνάγια και να τα προστατεύει ο νόμος.)
2 – Λέτε πως τα μονοπάτια δεν έχουν σχέση με τα μονοπάτια. Γιατί;
«Στο κείμενό σας δεν αναγνωρίζετε το αναμφισβήτητο γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά συνέχεια μεταξύ της απλής πρότασης που έκανε η Τοπική Επιτροπή Σπετσών για τα μονοπάτια στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος το 2005 και που απέρριψε το Ίδρυμα το 2006, και της σημερινής επιστημονικής μελέτης-πρότασης της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ σε σχέση με τις Σπέτσες που χρονολογείται από τον Ιανουάριο 2011, δηλαδή, με διαφορά πέντε με έξι έτη.»
(Διερωτώμαι γιατί σάς απασχολεί τόσο πολύ, να αποσυνδέσετε τη δική μας δουλειά για τα μονοπάτια, απο την πρόταση για μονοπάτια που έκανε πρόσφατα η ΕλλΕτ προς το Δήμο Σπετσών. Κραδαίνετε τη λέξη «αναμφισβήτητο» σαν να μπορούσε η κακομοίρα να σβύσει το γεγονός πως τα δυο συνδέονται. Συνδέονται πρώτο διότι μοιάζουν σε όλα: διάνοιξη, σηματοδότηση, ανάδειξη, χάρτης και οδηγός. Δεύτερο διότι οι ασχολίες της ΕλλΕτ με άλλα μονοπάτια, όλες ακολούθησαν την πρότασή μας του 2005. Τρίτο και κυριότερο: αν δεν υπήρχε σαφής σχέση, τότε γιατί η ηγεσία της ΕλλΕτ απέφυγε την Τοπική Επιτροπή όταν ήρθε να μιλήσει στο Δήμο για τα μονοπάτια; Ας απαντήσω: διότι η ΕλλΕτ θέλησε να δείξει πως έφερνε μια πρωτότυπη δική της ιδέα, δίχως κάποιος να αντιλέγει, προσδοκώντας πως ο Δήμος θα την αφήσει να ηγεμονεύσει σ’αυτό το θέμα.
Κάνετε επίσης μια πλάγια προσπάθεια να μάς υποβαθμίσετε, παραβάλλοντας τη δική μας «απλή πρόταση» με τη δική σας «επιστημονική μελέτη-πρόταση». Και σε άλλα σημεία της επιστολής σας, προσπαθείτε να υποβάλετε έντεχνα την εντύπωση ότι απο τη μια μιλάνε αυθεντίες (εσείς) κι απο την άλλη αδαείς (εμείς). Αλλά αυτές τις σοφιστείες θα τις δούμε καλύτερα στη συνέχεια του διαλόγου μας.
Ερχόμαστε στην απόρριψη της πρότασης για μονοπάτια απο το Ίδρυμα Νιάρχου. Όταν το 2005 φτιάξαμε το πλάνο για τα μονοπάτια, οι ιδρυτές είπαν πως αυτοί θ’ασχοληθούν με τη χρηματοδότηση. Μάς ζήτησαν και υπογράψαμε το πρώτο σχέδιο με τις 10 διαδρομές για να το δώσουν στο Ίδρυμα Νιάρχου. Όταν απορρίφτηκε, μάς είπαν να φτιάξουμε ένα πιο μικρό με 3 διαδρομές για να το υποβάλουν στο Ίδρυμα Λεβέντη. Κι αυτό απορρίφτηκε, μάς είπαν. Κι ύστερα ζήτησαν να φτιάξουμε μια πρόταση με μόνο 1 διαδρομή για να μαζέψουν κάποιο μικρό ποσό απο τον φιλικό τους κύκλο. Την φτιάξαμε, τους τη δώσαμε, κι εκεί κάπου τους χάσαμε. Αφελείς και εύπιστοι μπροστά στο κύρος των ιδρυτών, δεν είχαμε αντιληφθεί το θάψιμο. Αργότερα μάθαμε γιατί τορπίλλησαν το θέμα: διότι για τα μονοπάτια εμείς βλέπαμε τους κυνηγούς ως φυσικούς συμμάχους, ενώ τους αντιπαθούσαν οι φίλοι και χορηγοί των ιδρυτών της ΕλλΕτ που έχουν σπίτια στις Σπέτσες.
Σήμερα που βλέπω πλέον τη συνολική εικόνα, πιστεύω πως τα σχέδια μας για τα καρνάγια και για τα μονοπάτια θα είχαν καλύτερη τύχη αν τα είχαν χειριστεί άλλα πρόσωπα στην ΕλλΕτ – άλλος για την υλοποίηση και άλλος για τη χρηματοδότηση. Οι συγκρούσεις τότε ανάμεσα στους δυο ρόλους θα γινόντουσαν ανοιχτά, θα τις ξέραμε και θα μάς έπεφτε λόγος. Όμως όταν τους δυο ρόλους αναλαμβάνει το ίδιο πρόσωπο, τότε η σύγκρουση γίνεται υπόγεια. Μάς άφησε στο σκοτάδι, ζύγισε τα αντίθετα κριτήρια και προτίμησε τις ‘λύσεις’ που είδαμε πιο πάνω.
Όλα αυτά τα καταλάβαμε κατόπιν εορτής. Εγώ παραιτήθηκα το 2007 ενώ τα άλλα μέλη της Τοπικής Επιτροπής ήταν πιο καρτερικά. Όμως η Τ.Ε., ως έκφραση της τοπική κοινωνίας, ήταν απο κει και πέρα μουδιασμένη και παροπλισμένη. Αυτό έχει σημασία διότι στη συνέχεια η ΕλλΕτ θα την κατηγορήσει για… αδράνεια.)
3 – Ένα «βιογραφικό» με βάτες.
«Το μόνο κοινό σημείο είναι ότι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ είναι από χρόνια πεπεισμένη ότι η καταγραφή και η ανάδειξη μονοπατιών είναι και περιβαλλοντικά και οικονομικά ωφέλιμη για τις Τοπικές Κοινωνίες. Γι αυτόν τον λόγο ενθαρρύναμε την Τοπική Επιτροπή Σπετσών το 2005. Για τον ίδιο λόγο, αλλά με περισσότερη επιτυχία και με την βοήθεια πλέον ειδικευμένων συμβούλων έχουμε έκτοτε εκτελέσει προγράμματα στην Τήνο και τη Σκύρο, ενώ μελετούμε για φέτος «Μονοπάτια Πολιτισμού» στον Μαραθώνα και το Τατόι.»
(Για τα «προγράμματα» που αναφέρετε, αναζήτησα ενημέρωση στο ίντερνετ, στην ιστοσελίδα σας και σε ιστοσελίδες τρίτων. Η δουλειά της ΕλλΕτ για το Τατόι και τον Μαραθώνα είναι πράγματι σωστή. Πρόκειται για χώρους όπου κανείς δεν είχε ασχοληθεί με τα μονοπάτια κι έτσι δουλέψατε πάνω σ’ένα ‘λευκό καμβά’ δημιουργώντας κάτι χρήσιμο εκεί που υπήρχε κενό.
Όμως αυτό δεν ισχύει στα νησιά όπου τα μονοπάτια υπάρχουν ανέκαθεν ως κομμάτι της τοπικής ζωής και σχεδόν παντού ασχολούνται κάποιοι κάτοικοι. Όταν λοιπόν παινεύεστε πως «εκτελέσατε προγράμματα» σε δυο νησιά, που δεν αποτελούν παρά ένα πολύ μικρό κλάσμα του συνόλου, απλώς παραφουσκώνετε το ‘βιογραφικό’ σας με ξένες βάτες. Είναι κομπασμός να τα εμφανίζετε ως δικά σας όταν λ.χ. στην Τήνο[*] η δουλειά για τα μονοπάτια έγινε απο κατοίκους με τη στήριξη των Αρχών, κι εσείς τους πείσατε να αναλάβετε να τα παρουσιάσετε δημοσίως. Οπότε κάτι που ως τότε ανήκε σε όλους, καταφέρατε να φέρει πλέον τη σφραγίδα σας, ώστε όποιος μιλάει πλέον για μονοπάτια να βλέπει την ΕλλΕτ ως σημείο αναφοράς. Ένα τέτοιο καπέλωμα ήρθατε να κάνετε φέτος και στις Σπέτσες, προτείνοντας ‘γιορταστικά εγκαίνια και προβολή στα ΜΜΕ’. Ευτυχώς ματαιώθηκε.)
[*] Οι όροι αναζήτησης ‘μονοπάτια’ και ‘Τήνος’ στο ίντερνετ, οδηγούν τον αναγνώστη σε μια τοπική ιστοσελίδα που ασχολείται με τα μονοπάτια της Τήνου, αλλά και με τις πολύμορφες παρεμβάσεις του ιδρυτή της ΕλλΕτ.
—–
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου