Της Καλομοίρας Αργυρίου-Κουμπή.
Όταν κανείς μιλάει για τους αγανακτισμένους του Συντάγματος, ουσιαστικά μιλάει για τους αγανακτισμένους της Ελλάδας. Η σημερινή μέρα ήταν φορτισμένη με προσδοκίες μιας μεγάλης συγκέντρωσης παλλαϊκής,που θα έδινε ένα δυνατό μήνυμα .
Δεν είναι του παρόντος να αναλύσει κανείς ποιο ακριβώς είναι αυτό το μήνυμα. Απόψε τα γεγονότα εστιάζουν το ενδιαφέρον μας στις εξελίξεις.
Οι αγανακτισμένοι συγκεντρώθηκαν, όπως συγκεντρώθηκαν και οι κουκουλοφόροι που αποτέλεσαν ένα "σοβαρό"λόγο-άλλοθι για να πέσουν τα δακρυγόνα.
Αυτό ήταν το μάλλον αναμενόμενο.Είναι παλιά και δοκιμασμένη αυτή η συνταγή. Λογικό λοιπόν είναι να ήταν προετοιμασμένοι και οι αγανακτισμένοι που καθημερινά προσέρχονται στην πλατεία συντάγματος. Βέβαια οι κουκουλοφόροι κάποια στιγμή αποκρούστηκαν , οι αγανακτισμένοι καθάρισαν την πλατεία, αποκατέστησαν ό,τι μπορούσε ν'αποκατασταθεί και συνέχισαν την ειρηνική τους διαδήλωση.
Ένα πρώτο ερώτημα λοιπόν είναι: Πέτυχαν κάτι απόψε με την παρουσία τους οι αγανακτισμένοι ή όχι;
Πιο απλοϊκά :Ποιος είναι ο νικητής της πλατείας;
Σε μια μάχη, ακόμα και ειρηνική ( όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, έτσι είναι. Έχει χαρακτηριστικά μάχηςκαι με επιθέσεις που δέχεται από οργανωμένους αντίπαλους και με στόχους που πρέπει να κατακτήσει με ειρηνικό τρόπο), πρέπει να γίνεται ένας απολογισμός.
Σήμερα λοιπόν η "μάχη"αυτή έχει δυο χαρακτηριστικά : Κανείς δεν κατάφερε να διώξει από το μετερίζι της πλατείας τους αγανακτισμένους, και επί πλέον κάτι κινήθηκε, κάτι δρομολογήθηκε στην πολιτική σκηνή. Αν αυτό το κάτι μπορεί να είναι ελπιδοφόρο και σε ποιο βαθμό, θα φανεί στις επόμενες μέρες.
Για τους αγανακτισμένους πάντως η μάχη κερδίστηκε . Ο πόλεμος συνεχίζεται.
Η φωτ. είναι από το in.gr |
Όταν κανείς μιλάει για τους αγανακτισμένους του Συντάγματος, ουσιαστικά μιλάει για τους αγανακτισμένους της Ελλάδας. Η σημερινή μέρα ήταν φορτισμένη με προσδοκίες μιας μεγάλης συγκέντρωσης παλλαϊκής,που θα έδινε ένα δυνατό μήνυμα .
Δεν είναι του παρόντος να αναλύσει κανείς ποιο ακριβώς είναι αυτό το μήνυμα. Απόψε τα γεγονότα εστιάζουν το ενδιαφέρον μας στις εξελίξεις.
Οι αγανακτισμένοι συγκεντρώθηκαν, όπως συγκεντρώθηκαν και οι κουκουλοφόροι που αποτέλεσαν ένα "σοβαρό"λόγο-άλλοθι για να πέσουν τα δακρυγόνα.
Αυτό ήταν το μάλλον αναμενόμενο.Είναι παλιά και δοκιμασμένη αυτή η συνταγή. Λογικό λοιπόν είναι να ήταν προετοιμασμένοι και οι αγανακτισμένοι που καθημερινά προσέρχονται στην πλατεία συντάγματος. Βέβαια οι κουκουλοφόροι κάποια στιγμή αποκρούστηκαν , οι αγανακτισμένοι καθάρισαν την πλατεία, αποκατέστησαν ό,τι μπορούσε ν'αποκατασταθεί και συνέχισαν την ειρηνική τους διαδήλωση.
Ένα πρώτο ερώτημα λοιπόν είναι: Πέτυχαν κάτι απόψε με την παρουσία τους οι αγανακτισμένοι ή όχι;
Πιο απλοϊκά :Ποιος είναι ο νικητής της πλατείας;
Σε μια μάχη, ακόμα και ειρηνική ( όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, έτσι είναι. Έχει χαρακτηριστικά μάχηςκαι με επιθέσεις που δέχεται από οργανωμένους αντίπαλους και με στόχους που πρέπει να κατακτήσει με ειρηνικό τρόπο), πρέπει να γίνεται ένας απολογισμός.
Σήμερα λοιπόν η "μάχη"αυτή έχει δυο χαρακτηριστικά : Κανείς δεν κατάφερε να διώξει από το μετερίζι της πλατείας τους αγανακτισμένους, και επί πλέον κάτι κινήθηκε, κάτι δρομολογήθηκε στην πολιτική σκηνή. Αν αυτό το κάτι μπορεί να είναι ελπιδοφόρο και σε ποιο βαθμό, θα φανεί στις επόμενες μέρες.
Για τους αγανακτισμένους πάντως η μάχη κερδίστηκε . Ο πόλεμος συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου