Το Πολυτεχνείο ζει;

Καλομοίρα Αργυρίου- Κουμπή.

Το Πολυτεχνείο αδιαμφισβήτητα σηματοδότησε όσο τίποτα άλλο την εποχή της μεταπολίτευσης και αναδείχθηκε σε κορυφαίο Σύμβολο των κοινωνικών αγώνων  και σε μονάδα μέτρησης της ανδρείας  και της  δημοκρατίας των  νεοελλήνων.

« Το Πολυτεχνείο ζει» . Αυτή η φράση δεν ήταν απλά ένα σύνθημα στους τοίχους σ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης , αλλά μια πραγματικότητα  με καθολική ισχύ και για τους ήρωες πρωταγωνιστές  του , αυτούς που  στέκονταν με θαυμασμό απέναντί τους , αλλά και για όσους από την πρώτη στιγμή το αμφισβήτησαν , γιατί εκτός των άλλων, υπήρξε και σημείο αντιλεγόμενο.

Το Πολυτεχνείο ταυτίστηκε με κάποιους ανθρώπους-  σύμβολά του, με την εποχή που σηματοδότησε και με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

·         Η μεταπολίτευση τελείωσε .Οι πολιτικές εξελίξεις της τελευταίας χρονιάς στις οποίες κυριαρχεί το μνημόνιο κλείνουν την εποχή της μεταπολίτευσης και ανοίγουν μιαν άλλη εποχή που χαρακτηρίζεται από την ραγδαία απώλεια των κοινωνικών κεκτημένων και της Εθνικής κυριαρχίας. Ο κόσμος ζει σε μια παραζάλη, και παραπαίει  σαστισμένος  κι αποπροσανατολισμένος, ανάμεσα στην απελπισία για όσα έχασε και στην ανασφάλεια που του προκαλεί η αβεβαιότητα για το αύριο ,χαμένος  σε  λογιστικές  πράξεις που τον οδηγούν στο πουθενά και σε φαντασιώσεις  που του τροφοδοτούνται έξωθεν , για από μηχανής θεούς που θα δώσουν λύση σε όσα τον απασχολούν .

·         Από τους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου, κάποιοι  σήμερα είναι μεσόκοποι  υπουργοί  πρώην και νυν και αεί. Κάποιων τα ονόματα ταυτίστηκαν με σκάνδαλα κι άλλοι ενέχονται σε υποθέσεις που καθόλου δεν θυμίζουν  τα ιδανικά και τους αγώνες για «ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» .

Βέβαια, οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου δεν ήταν μόνον αυτοί. Υπήρξαν  κι άλλοι, ίσως και να είναι οι περισσότεροι, δεν έχουν σημασία τα νούμερα, που παρέμειναν άγνωστοι και σεμνοί, που δεν θέλησαν να εξαργυρώσουν τους αγώνες τους με την όποια πολιτική, κοινωνική  και  οικονομική καταξίωση.

Η επομένη μέρα ενός μεγάλου αγώνα , καταδεικνύει την ποιότητα του αγωνιστή. Ήδη   έχουμε περάσει  κιόλας στη μεθεπόμενη.

·         Ο Θεοδωράκης που η μουσική του ταυτίστηκε  με το Πολυτεχνείο, διαχρονικός όσο ποτέ  ως μουσικός των αγώνων και  της ελευθερίας, καλεί σήμερα, όχι με τα τραγούδια του μονάχα, μα με διακηρύξεις, τους Έλληνες  και τις Ελληνίδες  να αντισταθούν στη Νέα τάξη πραγμάτων, τη Νέα χούντα , όπως την αποκαλούν πολλοί.

Το Πολυτεχνείο ζει;  Το Πολυτεχνείο πάντα θα ζει, όπως πάντα θα ζει το ’21 και όπως πάντα θα ζει το ’40. Θα ζει όσο θα υπάρχουν Έλληνες  πρόθυμοι ν’ αφουγκραστούν  τα μηνύματα του, να εμπνευστούν από τους αγώνες του , να αισιοδοξήσουν ότι στο τέλος πάντα νικάει  το αγαθό  σε όλες τις μορφές του, και πως αυτή η νίκη απαιτεί σε κάθε εποχή  σθένος, αγωνιστικότητα και θυσίες. Απαιτεί ανοιχτά μάτια, καμιά φορά βουλωμένα αυτιά ,αγρύπνια πνευματική και πατριωτική, κοινωνική συνείδηση και δύναμη. Απαιτεί να μείνουμε όρθιοι.